Είναι αλήθεια ότι ο Πρόεδρος Τραμπ δεν άφησε ποτέ εφημερίδες, τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, ιστοσελίδες, μέσα κοινωνικής δικτύωσης χωρίς είδηση. Κι αν δεν παρήγαγαν ειδήσεις ο Λευκός Οίκος και το administration (όπως αποκαλείται το σύνολο της αμερικανικής κυβέρνησης και διοίκησης), ο επικοινωνιακός Τραμπ φρόντιζε, ικανοποιώντας δικές του εσωτερικές ανάγκες προφανώς, να παράγει ειδήσεις και να κατασκευάζει θέματα. Οχι με την έννοια των fake news, αλλά με την πρακτική της πρόκλησης. Μια επίθεση, π.χ., σε ένα δημοσιογράφο, ότι εργάζεται σε πουλημένο σε συμφέροντα μέσο, αρκούσε για να γίνει πρώτη είδηση παντού και να οικοδομήσει εξ αποτελέσματος μια συμμαχία όλων των ΜΜΕ εναντίον του Προέδρου. Η τακτική αυτή συντηρούσε την έξυπνα προβεβλημένη εικόνα του Προέδρου ως εχθρού του πολιτικού και «μιντιακού» κατεστημένου. Συσπείρωνε, έτσι, μάζες πληθυσμού που είχαν ως κοινά σημεία αναφοράς την ανεργία, την ασφάλεια, την προστασία της χώρας από ξένες οικονομικές και άλλες επιρροές. Οι μάζες αυτές αποδείχθηκαν εξαιρετικά ογκώδεις, αφού οι ψήφοι υπέρ Τραμπ έφτασαν τα 74 εκατομμύρια. Μένει να φανεί τι αφήνει ως νέου τύπου πολιτική κληρονομιά ή αν απλώς αποχωρεί από την προεδρία.