Η Γερμανία έχει αποκτήσει κουλτούρα συνεργασίας μεταξύ των κομμάτων εδώ και πολλά χρόνια. Ο σχηματισμός κυβέρνησης μετά τα αποτελέσματα των εκλογών της 26ης Σεπτεμβρίου, που έβγαλαν από το παιχνίδι της εξουσίας Χριστιανοδημοκράτες και Χριστιανοκοινωνιστές, δεν είναι δύσκολο πρόβλημα. Ηδη, από μηνών, Πράσινοι και Φιλελεύθεροι προπονούνταν για μια κυβερνητική συμβίωση ακόμα και με τους Χριστιανοδημοκράτες. Τότε, έξι μήνες πριν, δεν φαινόταν ότι θα πάρουν κεφάλι οι Σοσιαλδημοκράτες. Οταν αυτό συνέβη, όλα έγιναν ευκολότερα. Και τα τρία κόμματα φάνηκαν αρκετά ευέλικτα, αναζητώντας προσεγγίσεις αντί αποκλίσεων. Ούτε οι Φιλελεύθεροι είναι πείσμονες να εφαρμόσουν ένα σκληρό πρόγραμμα πλήρους οικονομικής κυριαρχίας των αγορών, ούτε οι Πράσινοι να ελέγξουν τα πάντα στη βιομηχανία με οικολογικούς όρους. Η διαλλακτική στάση των δύο κομμάτων βοηθά το πρώτο σε δύναμη κόμμα (SPD) να χαράξει μια κεντρική πολιτική αποδεκτή (ίσως οριακά, αλλά αποδεκτή) από τους δύο εταίρους. Μένει ο σχηματισμός κυβέρνησης που θα αποτυπώσει τις συμφωνίες στους κρίσιμους τομείς της οικονομίας και της κοινωνικής πολιτικής. Και οι τρεις εταίροι ξέρουν καλά ότι δεν πρέπει να κάνουν ένα βασικό λάθος: να εφαρμόσουν πολιτικές που θα ωθήσουν τον κόσμο στη νοσταλγία της Μέρκελ ή ακόμα και του Σόιμπλε. Ναι, όλα γίνονται!