Δεν ήθελαν άλλο Νετανιάχου τα κόμματα στο Ισραήλ, είτε είχαν συνεργαστεί μαζί του είτε όχι. Περίπου 15 χρόνια πρωθυπουργός (είχε προηγηθεί και μια θητεία το 1996-1999), πέντε νίκες, μια δεύτερη θέση σε έξι εκλογικές αναμετρήσεις παρά τις εναντίον του κατηγορίες, καταγγελίες, φαίνεται πως ήταν αρκετά. Τουλάχιστον για όλους τους άλλους. Αυτοί οι άλλοι, όμως, πώς άραγε θα συνυπάρξουν; Ο νέος συνασπισμός, που αναμένεται να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή τις επόμενες ημέρες, περιλαμβάνει οκτώ κόμματα, από φανατικά θρησκευτικά κόμματα μέχρι αριστερά και αραβικά. Κάποια πανηγυρίζουν και τάσσονται υπέρ των καταλήψεων παλαιστινιακών περιοχών, άλλα επιζητούν την καταστροφή αυτών των κομμάτων. Αρκεί η απέχθεια προς Νετανιάχου ως ενοποιητικό στοιχείο; Και πώς αυτό θα περάσει στην κοινωνία; Προς το παρόν, για το πολιτικό σκηνικό του Ισραήλ σημασία φαίνεται να έχει ότι απομακρύνεται «ο πρωθυπουργός-τεφάλ». Μείζον θέμα για τη χώρα (αλλά και για την ευρύτερη περιοχή) παραμένει το εμφυλιοπολεμικό κλίμα με τους Παλαιστινίους. Η διπλωματική ευελιξία του Ισραήλ ως προς την επίλυση αυτών των θεμάτων -και κυρίως με την ίδρυση παλαιστινιακού κράτους- δεν είναι μεγάλη. Ο βαθμός στήριξης της νέας κυβέρνησης από τον αμερικανικό παράγοντα ίσως φέρει καλύτερα αποτελέσματα στους όρους συνύπαρξης μεταξύ των αναγκαστικά συγκατοίκων.