Αν πρέπει να κάνουν ένα πράγμα οι ΗΠΑ είναι να προωθήσουν, με τρόπο που εκείνες γνωρίζουν, τον τερματισμό του πολέμου στα παλαιστινιακά εδάφη. Η πρόσκληση-δώρο στον Ισραηλινό πρωθυπουργό να μιλήσει στο Κογκρέσο στις 24 Ιουλίου είναι σχεδόν αυτονόητο ότι πρέπει να συνοδεύεται από την υποχρέωσή του να παρουσιάσει εφαρμόσιμο άμεσο σχέδιο ειρήνης και αποκατάστασης των ισορροπιών στην περιοχή. Ή απλώς να αποδεχθεί το αμερικανικό που επισήμως στηρίζουν 17 χώρες (και ανεπισήμως σχεδόν όλες). Ο Νετανιάχου θα έχει τη χρησιμότατη -επικοινωνιακά και πολιτικά- ευκαιρία να απευθυνθεί στα δύο σώματα των ΗΠΑ, στη Βουλή των Αντιπροσώπων και στη Γερουσία, που συνθέτουν το Κογκρέσο. Μπορεί να πει ό,τι δοξαστικό και επαινετικό θέλει για την κυβέρνησή του και το Ισραήλ γενικότερα. Ομως, είναι βέβαιο ότι τόσο οι ΗΠΑ όσο και ο υπόλοιπος κόσμος (κυρίως στην ευρύτερη γειτονιά μας, της νοτιοανατολικής Μεσογείου) περιμένουν να ακούσουν περί της λήξης του πολέμου και περί οικοδόμησης συνθηκών ασφάλειας και συνύπαρξης των δύο λαών που κατοικούν στα ίδια ματωμένα ανά τους αιώνες εδάφη. Αν δεν το κάνει, τότε η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να αναλάβει την πρωτοβουλία. Και τούτο διότι θα έχει αποδειχθεί η ακαταλληλότητα της συγκεκριμένης ηγεσίας να δει τη ζωή και τη συνύπαρξη εκτός πολέμου.