Στο σημερινό πολιτικό τοπίο γίνεται ένα αδυσώπητο μπρα ντε φερ μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης, που περιλαμβάνει βεντέτες, εκδικήσεις, γκάφες και κάθε λογής παλαιοκομματικές πρακτικές. Είναι σαφές ότι έχουν γίνει προσπάθειες να αμαυρωθούν πολιτικές υπολήψεις και αντίστοιχα να αναδειχθούν σκάνδαλα από όλες τις πλευρές.

Συγκυριακά τούτη τη στιγμή, ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε δυσμενή θέση σε σχέση με το παραπάνω πλαίσιο. Αναγκάστηκε, μάλιστα, ο Αλέξης Τσίπρας να υποχρεώσει τον Νίκο Παππά σε «δύσκολη» και «άβολη» παραδοχή αστοχιών.

Το πρόβλημα, όμως, για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι η συγκεκριμένη περίπτωση. Το πρόβλημα είναι το γεγονός ότι δεν έχει βρει ακόμα την πολιτική του τοποθέτηση και το αφήγημά του στη νέα εποχή της παρούσας συγκυρίας. Είναι εμφανές ότι υπάρχει ιδιαίτερη αμηχανία ως προς α) σε ποιον τομέα να κάνει αντιπολίτευση, β) πόσο έντονη ή πολωτική να είναι η αντιπολίτευση αυτή, γ) ποια είναι η αντιπρόταση απέναντι στο οτιδήποτε δεν κάνει καλά η Ν.Δ. και δ) πόση και ποια είναι η εσωτερική αντιπολίτευση στο συγκεκριμένο κόμμα.

Κλείνοντας, υπογραμμίζεται ότι όλα αυτά τα τελευταία χρόνια έχει πιστοποιηθεί στο μυαλό των πολιτών ότι όλοι (ή σχεδόν όλοι) οι πολιτικοί όλο και κάπου είναι μπλεγμένοι. Αυτό έχει αδρανοποιήσει τους σένσορες ευαισθησίας του εκλογικού σώματος απέναντι στα σκάνδαλα. Συνεπώς αλλού ηχούν τα όργανα.