Είναι αρχέγονη, πλανητικά επίκαιρη και στην πατρίδα μας σε εξαιρετικά ερεθισμένη φάση η ανάγκη για ασφάλεια σε όλα τα επίπεδα. Μέχρι χθες υπήρχαν απειλές για τα οικονομικά μας, ιατρικά μας, εκπαιδευτικά μας, δημοκρατικά μας, για ρατσισμούς και πολλά άλλα. Και ενώ το συζητούσαμε μόνο σε αναστοχαστικό επίπεδο «πολυτελείας», ήρθαν και σφήνωσαν στη ζωή μας και όροι όπως κλιματική αλλαγή, ανοργανωσιά, αδιαφορία, σχεδόν εγκληματική επιθετικότητα και ό,τι σχετικό βάζει ο ανθρώπινος νους.

Ας σκεφτούμε ότι ένας ολόκληρος πλανήτης χορεύει στον ρυθμό μιας συνεχούς κρίσης, που ήρθε για να μείνει, σε τέτοιο σημείο που ήδη για την περίοδο 2022-2023 το διεθνές λεξικό Collins ενέταξε ως κανονική λέξη πλέον την «permacrisis» (https://www.youtube.com/shorts/EqvMbVCd-ZY). «Μόνιμη κρίση» από τις λέξεις «permanent» και «crisis».

Μέχρι χθες, αναλύαμε τις κρίσεις, π.χ. πολύνεκρα δυστυχήματα, φωτιές, πλημμύρες, ατυχείς συμπεριφορές κ.λπ., ως γεγονότα και προσπαθούσαμε να αντιμετωπίσουμε τα συμπτώματα που προκαλούσαν και εισπράτταμε. Ωστόσο, με την παρατεταμένη αλληλουχία της μιας κρίσης που προκαλεί την άλλη, π.χ. φωτιές – πλημμύρες, αναδεικνύονται σοβαρά ηθικά, πολιτισμικά και θεσμικά DNA καρκινικά σφάλματα, που αφορούν την εκάστοτε κυβέρνηση, τις προηγούμενες κυβερνήσεις, τους πολίτες, τους θεσμούς κ.λπ., δείχνοντας μια κατάσταση που τα «όργανα» (καρδιά, εγκέφαλος, νεφρά, πνεύμονες, ήπαρ, πεπτικό σύστημα…) της χώρας βρίσκονται σε ηθική κατάρρευση.

Η οργάνωση για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών και των πλημμυρών είναι εύκολη, η αλλαγή στη νόσο της ηθικής κουλτούρας των πάντων είναι το δύσκολο.