Τις τελευταίες ημέρες δημιουργήθηκαν πολλές αναμονές και προσδοκίες για τα μέτρα που θα ανακοινωθούν από την κυβέρνηση για τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος.

Τα μέτρα ανακοινώθηκαν και κάλυψαν όσο μπορούσαν περισσότερο ό,τι είχε συζητηθεί από τα ΜΜΕ και την αντιπολίτευση. Υπήρχε το στοιχείο της «αναδρομικότητας», του «μέλλοντος», της «τιμωρίας» για τους παρόχους ενέργειας και τη ρήτρα, του «προσεκτικά εφικτού» για να μην πάθει ζημιά η οικονομία της χώρας, ώστε να διατηρηθεί για τον πρωθυπουργό το «εγώ δεν είμαι υπερφίαλος και ψεύτης», και τέλος υπήρχε η «κατακεραύνωση» της Ε.Ε., η οποία υποφέρει από έλλειψη ηγεσίας.

Ωστόσο, υπήρχαν δύο «δεικτικά» συστατικά ρητορικής στην ανακοίνωση των μέτρων: α) Στηρίζουμε τη μεσαία τάξη, όχι μόνο τους αδύναμους και β) Το «εγώ» σκέφτηκα, σχεδίασα και αποφάσισα του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Και τα δύο ρητορικά συστατικά ήταν πολύ προσεκτικά επιλεγμένα. Η μεσαία τάξη «ανεβοκατεβάζει» κυβερνήσεις, όπως απεδείχθη και το 2019, και αφετέρου όλοι οι Ελληνες, όταν ερωτούνται να αυτοπροσδιορισθούν ως προς την κοινωνικο-οικονομική τάξη που αισθάνονται οι ίδιοι ότι ανήκουν, δηλώνουν πλειοψηφικά κατά πάνω από 60%-65% ότι είναι μεσαία τάξη. Το «εγώ» ήταν επίσης προσεκτικά επιλεγμένο, καθώς οι Ελληνες αποφασίζουν «προσωποκεντρικά». Σπάνια ακούς «η κυβέρνηση ή η Ν.Δ. έκανε ή δεν έκανε…», όλος ο διάλογος στηρίζεται στο «ο Μητσοτάκης έκανε ή δεν έκανε…».

Η προεκλογική περίοδος άνοιξε και «φωτίζεται» από την ακρίβεια.