Η διαδικασία για την καθιέρωση της επιστολικής ψήφου -και όχι τόσο αυτή καθεαυτή η ρύθμιση- ήταν ευκαιρία να αποκαλυφθεί η στρατηγική με την οποία το πολιτικό σύστημα προσεγγίζει τα προς επίλυση ζητήματα.

Η κυβέρνηση αντιμετώπισε τη ρύθμιση ως έναν κρίκο στην αλυσίδα του «πολυδύναμου εκσυγχρονισμού», όπως τον χαρακτηρίζει ο πρωθυπουργός. Αρα, ήταν κίνηση που οδηγεί τη χώρα ένα βήμα πιο κοντά στις εξελιγμένες ευρωπαϊκές χώρες.

Η αντιπολίτευση, από την άλλη, βρέθηκε σε ένα αξιοπρόσεκτο πολιτικό βέρτιγκο. Στην αρχή επικαλέστηκε «αντισυνταγματικότητα», αλλά παρ’ όλα αυτά στη συνέχεια αποφάσισε να την υπερψηφίσει. Στην πορεία, όμως, και αυτή η θέση μεταβλήθηκε, καθώς η κυβέρνηση θεώρησε -πιθανότατα, και για την οικονομία της συζήτησης, πρόωρα και αιφνιδιαστικά- ότι ήταν η στιγμή να επεκταθεί η επιστολική ψήφος από τις ευρωεκλογές στις εθνικές κάλπες.

Αίφνης η αντιπολίτευση επανήλθε στην… εργοστασιακή ρύθμιση του «όχι σε όλα». Χωρίς επαρκή αιτιολογία και κυρίως χωρίς πολιτική βάση, η αντιπολίτευση απέρριψε το σύνολο του νομοσχεδίου, αν και θα μπορούσε να καταψηφίσει μόνο την επέκταση στις εθνικές κάλπες. Και μάλιστα να καταγγείλει και «πολιτικό παιχνίδι» από την κυβέρνηση. Αντ’ αυτού υιοθέτησε αντίδραση που εμπίπτει μόνο στο άλλοθι της… μετεφηβικής ηλικίας, όταν επικρατούν το θυμικό και η αντίδραση «μία σου και μία μου». Αλλά αυτό δεν είναι πολιτική. Ούτε καν συμπεριφορά απέναντι στους ομογενείς να τους «μεταχειρίζεσαι» ως ομήρους σε μικροκομματικά καπρίτσια.

Παράλληλα, αποκαλύφθηκε και η πολιτική ασυνέπεια της αντιπολίτευσης, η οποία -μόλις προ μηνών και ορθώς- κατακεραύνωνε την κυβέρνηση, η οποία δεν μπορούσε να βρει λύση για να ψηφίσουν στις εθνικές εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου όσοι δούλευαν ή βρίσκονταν εκτός του τόπου που είναι εγγεγραμμένοι. Κι όταν βρέθηκε και η λύση και η ευκαιρία, η αντιπολίτευση προχώρησε σε άλλη μια οβιδιακή μεταμόρφωση.

Και επειδή τελευταία μεγάλη συζήτηση γίνεται περί «δικαιωμάτων» γενικά, ουδείς θα διαφωνούσε ότι μέγιστο δικαίωμα είναι η ψήφος. Πρέπει το ταχύτερο δυνατό να διορθωθεί αυτή η ανορθογραφία και η κυβέρνηση να επαναφέρει το θέμα. Με όρους που δεν θα αφήνει ούτε και στον πλέον κακοπροαίρετο να τη χρεώσει με υστεροβουλία. Αν και τότε δεν υπάρξει συναίνεση, είναι προφανές ότι κάποιοι φοβούνται τη λαϊκή βούληση…