«Τα μεγαλύτερα ψέματα λέγονται ύστερα από το κυνήγι, κατά τη διάρκεια του πολέμου και πριν από τις εκλογές», έλεγε ο Μπίσμαρκ. Και μπορεί να μην ξέρουμε τι γίνεται με το κυνήγι, αλλά -δυστυχώς- και για τον πόλεμο το διαπιστώσαμε και για τις (επικείμενες) εκλογές το διαπιστώνουμε. Πριν ακόμη ξεκινήσει η επίσημη προεκλογική περίοδος, οι κάλπες του 2023 διεκδικούν τη…,διάκριση να αποκαλούνται «οι εκλογές των fake news και της δημαγωγίας». Η επικράτηση του πολιτικού ανορθολογισμού και η συλλογιστική απαξίωσης/αποδόμησης των social media μοιάζουν να είναι απόλυτες στον πολιτικό στίβο. Και τείνουν να γίνουν κυρίαρχες λογικές.

Εφόσον δεν αποτραπεί αυτό, τότε, ναι μεν, θα ικανοποιηθούν ευκαιριακά ένστικτα και ανάγκες του εκλογικού σώματος -όπως η εκτόνωση, η αποφόρτιση του θυμικού- πλην όμως θα χαθεί η δυνατότητα να συζητηθούν τα σοβαρά: όπως τα προγράμματα και το σχέδιο για την επομένη των εκλογών. Διότι σε αυτά θα κληθούν να δοκιμαστούν μετά τις εκλογές, όχι μόνο η επόμενη κυβέρνηση, αλλά πρωτίστως η ελληνική κοινωνία. Είναι η μοναδική ελπίδα να τεθούν και να συζητηθούν τα θέματα εκείνα τα οποία από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο θα απασχολήσουν την Ευρώπη και τη διεθνή σκηνή.

Ως εκ τούτου, προκύπτει η βασανιστική απορία: η παρελκυστική συζήτηση και αντιπαράθεση στη βάση της εντυπωσιοθηρίας, όπως παρατηρείται από τους πολιτικούς δρώντες, συμβαίνει λόγω… δημαγωγικής αφέλειας και ευκολίας; Ή υποκρύπτει το πολύ πιο σοβαρό πρόβλημα: την απουσία σχεδίου, την αδυναμία συγκρότησης εναλλακτικών σχεδίων δράσης; Αν η απουσία στρατηγικής καλύπτεται με κραυγές και δημαγωγικά ξεσπάσματα, αυτό είναι κομματικά καλό, αλλά κοινωνικά ολέθριο… Μπορεί οι κόντρες για θέματα που προκαλούν εντάσεις να ικανοποιούν την κομματική νομιμοφροσύνη και τα πολιτικάντικα πάθη, αλλά απέχουν πολύ από την αλήθεια. Και θα συμβεί αυτό που τραγουδάει ο Σαββόπουλος: «Τα νέα που σας έφερα σας χάιδεψαν τ’ αυτιά, μα απέχουνε πολύ από την αλήθεια». Και, δυστυχώς, θα επιβεβαιωθεί ο άλλος στίχος: «η νύχτα εναλλάσσεται με νύχτα»…