«Πώς μπορώ να προσλάβω έναν δολοφόνο;», αναρωτιέται ο Mαρκ από την Οκλαχόμα σε μια δημοφιλή πλατφόρμα με ψηφιακό δωμάτιο επικοινωνίας. «Αν ποτέ χρειαστείς τις υπηρεσίες ενός δολοφόνου επί πληρωμή», του απαντά ένας Τζιμ, «θα πρέπει να πας στο darkweb (στο σκοτεινό διαδίκτυο) και εκεί θα βρεις τουλάχιστον έναν. Αλλά δεν είναι εύκολο να σου απαντήσουν. Ασε, θα σε διευκολύνω εγώ. Ξέρω έναν επαγγελματία που κάνει καθαρές δουλειές και θα του μιλήσω...». Αν αυτός ο διάλογος μεταξύ των δύο ανδρών δεν είναι φάρσα, καταλαβαίνει κανείς πόσο εύκολο έχει γίνει να βρεις έναν τύπο πρόθυμο να ταξιδέψει στην Ελλάδα για να σκοτώσει! Αν ο ενδιαφερόμενος για το συμβόλαιο θανάτου είναι ευκατάστατος και έχει επαφές με τον υπόκοσμο, η διαδικασία απλοποιείται ακόμα περισσότερο. «Η μεθοδολογία είναι κοινή σε αυτές τις περιπτώσεις», περιγράφει έμπειρος αστυνομικός. «Πρέπει η αμοιβή να καταβληθεί ολόκληρη ή σε δύο δόσεις, με τέτοιο τρόπο ώστε ποτέ να μην αποκαλυφθεί η ταυτότητα του ηθικού και του φυσικού αυτουργού». Γιατί δυσκολεύεται η Αστυνομία σε αυτές τις υποθέσεις; «Το 5% των συμβολαίων θανάτου εξιχνιάζεται σε ολόκληρο τον κόσμο, όχι μόνο εδώ (στην Ελλάδα). Γιατί δεν μιλάει κανείς. Ούτε οι άνθρωποι του θύματος, ούτε προφανώς ο θύτης. Και οι εκτελεστές είναι είτε Καυκάσιοι, είτε Αλβανοί, είτε Ελληνες». Πόσο κοστίζει η ανθρώπινη ζωή; Ποιος και για ποιο λόγο αποφασίζει αν θα πληρώσει έναν δολοφόνο; Πόσο εύκολο είναι; Η απάντηση φέρνει ανατριχίλα. «Πανεύκολο. Αν έχει οικονομική άνεση και “γνωστούς”, αρκεί μόνο να το αποφασίσει»!