Η φυλάκιση Μπελέρη είναι ο τελευταίος κρίκος μιας αλυσίδας ανθελληνικών κινήσεων της αλβανικής ηγεσίας που παίζει με τη «φωτιά» της ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ενώ «ψήνεται» εδώ και χρόνια για να «ζεσταθεί» με ευρωπαϊκό χρήμα και ανάπτυξη. Η ένταση ανάμεσα σε Αθήνα και Τίρανα υποβόσκει από τον περασμένο Μάιο, όταν οι Αλβανοί δημοσιοποίησαν το περιλάλητο αφήγημα περί ενεργητικής δωροδοκίας.

Πριν από τον Μπελέρη, όμως, υπήρξε ένας άλλος κρίκος προκλήσεων το 2019, με τον Ράμα να δίνει εντολή για τη δήμευση 1.377.000 στρεμμάτων που ανήκαν σε Ελληνες μειονοτικούς, οι οποίοι δεν είχαν τίτλους ιδιοκτησίας γιατί τους είχε αφαιρέσει το καθεστώς Χότζα! Βεβαίως, το αλβανικό κράτος φρόντισε να προμηθεύσει με τίτλους τους υπόλοιπους υπηκόους του, αφήνοντας μόνο τους Ελληνες ξεκρέμαστους.

Την ίδια χρονιά, ο τότε πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας είχε αντιδράσει από το βήμα της βαλκανικής τετραμερούς (Ελλάδα, Βουλγαρία, Ρουμανία και Σερβία) προειδοποιώντας ότι η Αθήνα θα μπλοκάρει την ευρωπαϊκή πορεία της Αλβανίας. Προφανώς ο Αλβανός πρωθυπουργός δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι η Ε.Ε. δεν είναι το Εμιράτο της Μπουχάρας όπου απαγορεύεται η διαφορετική άποψη.

Αν η Αλβανία θέλει να ξεπεράσει τον σημερινό της μίζερο, κακόμοιρο και φτωχικό εαυτό, οφείλει να τηρεί τους θεσμούς όπως οι Ευρωπαίοι μελλοντικοί εταίροι της και να αποκηρύξει τις πολιτικές του Χότζα. Το δίλημμα που πρέπει να τεθεί στον Ράμα είναι ξεκάθαρο: είτε Δικαιοσύνη ad hoc στην υπόθεση Μπελέρη είτε πληρώνει ολόκληρη η Αλβανία τα επίχειρα αυτής της βαθύτατα αναχρονιστικής νοοτροπίας και μένει εκτός Ευρώπης.