Πώς αποφασίζει κάποιος να γυρίσει την πλάτη στην επιστήμη και να εμπιστευτεί έναν φιλάργυρο, απάνθρωπο επιτήδειο που αναζητεί εύπιστα θύματα σε ναούς και προθαλάμους νοσοκομείων; Οι πλανεμένοι και οι δυνάμει νεκροί στη συγκεκριμένη υπόθεση δεν έχουν καμία σχέση με τους «επαγγελματίες» αρνητές συνωμοσιολόγους, που εξαιτίας ανοησίας και έλλειψης γνώσεων πολέμησαν, σε κάποιες περιπτώσεις μέχρι θανάτου, να πείσουν ολόκληρη την κοινωνία ότι πρέπει να γυρίσουμε σε σπηλιές. Εδώ η υπόθεση είναι διαφορετική. Βασίζεται στην ελπίδα ότι υπάρχει κάποιος γιατρός-μάγος, λίγο μυστικιστής, θεοσεβούμενος και αξιοσέβαστος σε κάποια γνωστή μονή, του οποίου το όνομα ακούγεται από στόμα σε στόμα, ψιθυριστά ή και φωναχτά (ως θεραπεία την οποία κρατούν μυστική τα μέλη μιας αδελφότητας). Η ελπίδα ότι υπάρχει μια τέτοια σωτηρία αφήνει χώρο να αναπτυχθούν η ματαιοδοξία αλλά και η περιφρόνηση στην επιστήμη. Αυτή η στοχευμένη καχυποψία οδηγεί λογικούς ανθρώπους στα όρια της τρέλας και παραδίνονται στην αγκαλιά επιτήδειων απατεώνων. Εχει ξανασυμβεί. Και μάλιστα πρόσφατα. Τους έπεισε να διακόψουν τη φαρμακευτική αγωγή που ακολουθούσαν για να δοκιμάσουν μια πρωτοποριακή θεραπεία με δήθεν ενέσεις βλαστοκυττάρων και κόστος από 15.000 έως 20.000 ευρώ την ένεση. Και όταν δείγματα των φιαλιδίων στάλθηκαν για εργαστηριακή ανάλυση, διαπιστώθηκε ότι δεν είχαν απολύτως καμία φαρμακευτική ιδιότητα. Στο «αμαρτωλό κείμενό» του, ο Κώστας Βάρναλης βάζει τον Μώμο στον μονόλογό του να λέει: «Δεν ξέρεις, καημένε, τη λαϊκή ψυχή - Οι λαοί πιστεύουν πιότερο τ’ αυτιά τους, παρά τα μάτια τους - Πιότερο τον μύθο παρά τα γεγονότα - Πιότερο τη φαντασία τους από την κρίση τους...».