*Καθηγητής και πρώην υπηρεσιακός υπουργός Οικονομικών

Κατά την τελευταία 10ετία, οι εταίροι μας της Ε.Ε. επέβαλαν στην Ελλάδα αλλεπάλληλα πειραματικά μνημόνια, τα οποία δεν είχαν καμία επιστημονική βάση και καταρτίστηκαν από ανίδεους τεχνοκράτες του εξωτερικού, εν αγνοία των Ελλήνων υπευθύνων. Γι’ αυτό δεν είχαν κανένα ουσιαστικό οικονομικό-κοινωνικό αποτέλεσμα, αλλά αντίθετα κατέστρεψαν την παραγωγική υποδομή της χώρας και περιόρισαν τα αποτελέσματα των μεταρρυθμίσεων που ήταν αναγκαίες. Το δηλητηριώδες, όμως, μνημόνιο είναι το πρώτο, του 2010 (Ν. 3845/2010), το οποίο κατέστησε την Ελλάδα πειραματόζωο που δέσμευσε τις κυβερνήσεις και τη χώρα για τα επόμενα 50 χρόνια, χωρίς να απολογηθούν οι υπεύθυνοι. Το μνημόνιο αυτό αφαίρεσε από τη χώρα τη δυνατότητα άσκησης εθνικής οικονομικής-κοινωνικής πολιτικής και εθνικής κυριαρχίας, χωρίς ημερομηνία λήξης. Το επέβαλαν μέσω της απαράδεκτης δανειακής σύμβασης του Μαΐου του 2010 (Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης), της οποίας οι όροι παραβιάζουν το Διεθνές Δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Επιπλέον, η σύμβαση αυτή περιφρονεί τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, επιβάλλοντας το αγγλικό δίκαιο (υπέρ των δανειστών), εμπλέκοντας το ΔΝΤ και μετατρέποντας το ελληνικό ιδιωτικό δημόσιο χρέος σε διακρατικό.

Η εσκεμμένη και φυσικά λανθασμένη (βλ. ΔΝΤ- δημοσιονομικοί πολλαπλασιαστές) πολιτική που επιβλήθηκε στην Ελλάδα, εκτός από την τεράστια κοινωνική καταστροφή, δεν είχε κανένα θετικό οικονομικό αποτέλεσμα, σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία. Συγκεκριμένα, το ΑΕΠ (2010-2019) μειώθηκε τουλάχιστον κατά 40 δισ. ευρώ, η ιδιωτική κατανάλωση κατά 31 δισ., οι μισθοί-συντάξεις κατά μέσο όρο 45%, τα φορολογικά έσοδα παρέμειναν τα ίδια, το δημόσιο χρέος (Κεντρικής Κυβέρνησης) διογκώθηκε κατά 100 δισ. και οι καταθέσεις σε τράπεζες μειώθηκαν κατά 150 δισ., ενώ επέβαλαν και το πρωτοφανές παγκοσμίως δημοσιονομικό μέτρο του «πλεονασματικού» κρατικού Προϋπολογισμού. Παράλληλα, η δημόσια διοίκηση δεν βελτιώθηκε και οι συνθήκες στην αγορά εργασίας θυμίζουν Μεσαίωνα.

Είναι πλέον ηλίου φαεινότερο ότι οι εταίροι μας (Ε.Ε. και ΔΝΤ) χρησιμοποίησαν την καταστροφή της Ελλάδας ως πιλοτικό μοντέλο για να πειθαρχήσουν άλλες ευρωπαϊκές χώρες στις επιθυμίες των Βρυξελλών. Είναι πλέον η ώρα να αναλάβει η Ε.Ε. τις ευθύνες της, αποκαθιστώντας την ομαλότητα στην ελληνική οικονομία, εγκαταλείποντας την αποστασιοποίησή της από τα εθνικά μας θέματα και αντιμετωπίζοντας με γενναιότητα το μεταναστευτικό πρόβλημα, το οποίο αποτελεί το τελικό χτύπημα σε βάρος της Ελλάδας, η οποία δεν ευθύνεται για τη δημιουργία του.

Η νέα κυβέρνηση έχει πλέον κάθε δικαίωμα να ασκήσει ελεύθερα ουσιαστική εθνική πολιτική, υπενθυμίζοντας στους εταίρους μας ότι έχουν παραβιάσει βασικές ιδρυτικές ευρωπαϊκές Συνθήκες σε βάρος της Ελλάδας, διαφορετικά θα την αναγκάσουν να παραβιάσει κι εκείνη αυτές τις Συνθήκες (π.χ. Δουβλίνου). Προς το παρόν, η πολιτική της είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, εφαρμόζοντας σταδιακή μείωση των φορολογικών βαρών και την αποκατάσταση των απωλειών των μισθωτών- συνταξιούχων, τη μείωση της γραφειοκρατίας, την ενίσχυση των παραγωγικών επενδύσεων και της απασχόλησης.

Για να είναι επαρκή και με μακροχρόνια αποτελεσματικότητα τα μέτρα αυτά, είναι αναγκαία-απαραίτητη η μεθοδευμένη απόδραση της ελληνικής οικονομίας από τη φυλακή του δημόσιου χρέους. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί εάν η χώρα μας πετύχει την ουσιαστική μείωση του δημόσιου χρέους: διακρατικού (GLF) και προς τους μηχανισμούς EFSF - ESM. Το διακρατικό δημόσιο χρέος μέχρι το 2041 ανέρχεται σε 52,9 δισ. ευρώ και εκείνο των μηχανισμών στήριξης σε 43 δισ. ευρώ. Είναι σημαντικό και επιτακτική ανάγκη το διακρατικό αυτό χρέος να μειωθεί με τη μέθοδο ΟSI (εμπλοκή δημόσιου τομέα- «κούρεμα») ή να μετατραπεί σε ιδιωτικό με τον δανεισμό 52,9 δισ. από ιδιωτικές τράπεζες ή δάνεια-δωρεές από τους Ελληνες εφοπλιστές, ώστε να απαλλαγεί η χώρα από την υποχρέωσή της προς τους φορολογουμένους των κρατών-μελών και την πρόσδεσή της στο αγγλικό δίκαιο. Οι Ελληνες εφοπλιστές-επιχειρηματίες-ομογενείς θα προσφέρουν ιστορική υπηρεσία στην Ελλάδα εάν συμβάλλουν προς αυτήν την κατεύθυνση και το κράτος μπορεί να τους βοηθήσει έμμεσα μέσω της φορολογίας ή απαλλαγών.

Η μεθόδευση αυτή θα διευκολύνει την κυβέρνηση να προχωρήσει στην σταδιακή κατάργηση του υπερταμείου, το οποίο αποτελεί θηλιά στον λαιμό της χώρας, και να εξασφαλίσει οικονομικούς πόρους για την ενίσχυση της κοινωνικής- αμυντικής θωράκισης της χώρας.

Είναι καιρός η Ε.Ε. να περιορίσει τις ζημιές που δημιούργησε με την πολιτική της στην Ελλάδα μετά το 2010, να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της (οφειλές), στην αρχή της αλληλεγγύης, και να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τη χαμηλή ρευστότητα των ευρωπαϊκών οικονομιών. Να ασχοληθεί λιγότερο με τη διεύρυνση και περισσότερο με την εμβάθυνσή της, ώστε να μην καταστεί ένας οικονομικός γίγαντας και πολιτικός νάνος. Διαφορετικά η Ε.Ε. θα γίνει: φτωχότερη (αλλά με ενίσχυση της αυταρχικότητας των πλούσιων χωρών του Βορρά), μεταναστευτική αποθήκη, ουραγός στις διεθνείς εξελίξεις και μη βιώσιμη, εκτός εάν ο μόνος της στόχος είναι η διεύρυνση του ΝΑΤΟ. Γι’ αυτό η Ελλάδα σε κάθε νέα πρόταση διεύρυνσης της Ε.Ε. οφείλει να εκφράζει δυνατά και αποτελεσματικά τις διαφωνίες της, κάτι που θα βελτιώσει και τη συμπεριφορά γειτονικών της χωρών.