Αποτελεί την πιο συχνή περιφερική συμπιεστική νευροπάθεια που καλούμαστε να θεραπεύσουμε είτε συντηρητικά είτε χειρουργικά (5% του πληθυσμού). Περιγράφηκε πρώτη φορά το 1854 από τον Sir James Paget, ενώ το 1933 ο Sir James Learmoth έκανε την πρώτη επέμβαση.

Συνήθως η κίνηση αυτή έχει αποτέλεσμα γιατί έτσι βελτιώνεται η κυκλοφορία στο τμήμα αυτό του χεριού και τα συμπτώματα μειώνονται. Στην εξέλιξη τα ενοχλήματα εμφανίζονται και την ημέρα. Οι αιμωδίες εμφανίζονται στα 3½ πρώτα δάκτυλα. Εάν προχωρήσει και άλλο το σύνδρομο, τότε εγκαθίσταται μυϊκή αδυναμία, ενώ οι καθημερινές δραστηριότητες μπορεί να γίνουν ανυπόφορες, όπως το κούμπωμα των κουμπιών, η οδήγηση , το πιστολάκι ,το γράψιμο, κ.λ.π.. Αυτά τα συμπτώματα μπορούν να οδηγήσουν να σας πέφτουν πράγματα. Εάν η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή και παραμελημένη μπορεί να έχουμε ατροφία των μυών της παλάμης .

Οι αίτιες

• Η κληρονομικότητα είναι ο σημαντικότερος παράγοντας.

• Επαναλαμβανόμενες κινήσεις των χεριών ή του καρπού. Δηλαδή η ίδια κίνηση όταν επαναλαμβάνεται επανειλημμένως κατά τη διάρκεια μιας πολύ μακριάς χρονικής περιόδου (γράψιμο, τένις, κτλ).

• Ορμονικές αλλαγές σχετικές με την εγκυμοσύνη και την εμμηνόπαυση.

• Φυσικές καταστάσεις, συμπεριλαμβανομένου του Σακχαρώδη Διαβήτη, Ρευματοειδής Αρθρίτιδα και διαταραχή Θυρεοειδικών Ορμονών.

• Παλαιά κατάγματα, Ανώμαλες μυϊκές μάζες, όγκοι, Υπερτροφικοί ιστοί, Γάγγλια, Κληρονομικότητα (25%), Αλκοολισμός, Νεφρική ανεπάρκεια.

Σε μερικές περιπτώσεις συνδρόμου καρπιαίου σωλήνα, δεν υπάρχει καμία γνωστή αιτία (ιδιοπαθής). Το σύνδρομο εμφανίζεται συχνότερα σε εργάτες, αγρότες, ταμίες, γραμματείς και σε όσους υποβάλλονται σε δονήσεις και επαναλαμβανόμενες κινήσεις. Φαίνεται πως οι γυναίκες 30-60 ετών εμφανίζουν πιο συχνά το σύνδρομο, και σε αναλογία 5 προς 1 σε σχέση με τους άνδρες, ενώ 33% περίπου εμφανίζεται και στα δύο χέρια.

 ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Ο ασθενής ακολουθεί αρχικά την φαρμακευτική αγωγή του ιατρού. Εάν δεν βελτιωθεί ακολουθεί πρόγραμμα φυσικοθεραπείας.

Γίνεται ηλεκτροθεραπεία ,υπέρηχοι ,laser, κινησιομαλάξεις, διατάσεις ,ασκήσεις ,θερμοθεραπεία η παγοθεραπεία κατά περίπτωση. Επίσης βοηθάει ο βελονισμός.

Τα τελευταία χρόνια έχουν προστεθεί και άλλες μορφές θεραπείας όπως διαμαγνητική αντλία ,ραδιοσυχνότητες tecar, laser υψηλής ισχύος, ενώ σημαντική είναι η εφαρμογή του manual therapy.

Εάν δεν δώσουν λύση οι θεραπείες γίνεται χειρουργική επέμβαση και μετά χρειάζεται ξανά φυσικοθεραπεία.