Ο πειρασμός να σχολιάσει κάποιος για το αν ο Στέφανος Κασσελάκης έκανε ένα «φραστικό ολίσθημα» αναφερόμενος στο θέμα των κατεχομένων ή αν ήταν αποτέλεσμα ανεπάρκειας, όπως τον κατηγορούν όσοι είναι απέναντί του, είναι αλήθεια μεγάλος…

Αν και έχω άποψη για το θέμα, την κρατάω για τον εαυτό μου, πρώτον διότι -όπως λέει και ο λαός μας- «από πίτα που δεν τρώω τι με νοιάζει και αν καεί» και δεύτερον -και βασικότερο- σήμερα τα μέλη και οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ θα απαντήσουν, με την ψήφο τους, για την επάρκεια ή όχι του κ. Κασσελάκη, όχι μόνο για τα εθνικά θέματα, αλλά και για τα υπόλοιπα που θα πρέπει να διαχειριστεί από τη σημαντική και θεσμική (μην το ξεχνάμε αυτό) θέση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αν βέβαια εκλεγεί και δεν κάνει την ανατροπή η Εφη Αχτσιόγλου!

Την ώρα, λοιπόν, που στο εσωτερικό της χώρας ομφαλοσκοπούμε και ασχολούμαστε με κάποια πολύ σοβαρά ζητήματα, όπως το τι τρώει για πρωινό ο Στέφανος, πού πίνει τον καφέ του και πώς τον πίνει, πού πάει βόλτα τον σκύλο του και τι ράτσα είναι (ο σκύλος), αν γυμνάζεται και πού και τι ασκήσεις κάνει, αν η μητέρα του συντρόφου του (όχι με την πολιτική ερμηνεία του όρου βέβαια) έχει άλλα παιδιά και αν τα παιδιά αυτά είναι ετεροφυλόφιλα ή ομοφυλόφιλα ή αμφιφυλόφιλα ή ασεξουαλικά (με βάση την κλίμακα του Κίνσεϊ* οι προηγούμενες αναφορές), αν ήταν όντως η γιαγιά, που βγήκε στα κανάλια και μίλησε για αυτόν, είναι γιαγιά του ή κάποια μακρινή συγγενής ή κάποια άσχετη που αναζήτησε λίγα λεπτά δημοσιότητας, αν η θεία του, που μίλησε για αυτόν, εκφράζει την πραγματικότητα ή και αυτή είπε, βρε αδελφέ, μια κουβέντα παραπάνω για να πάρει και αυτή το μερίδιο της… λάμψης, που πρέπει να της αναλογεί, από τον ανιψιό της, στη γειτονιά μας συμβαίνουν κάποια… επίσης σοβαρά γεγονότα, που όμως, σε επίπεδο κοινωνίας επισκιάζονται από τα προαναφερθέντα.

Για παράδειγμα, στην αδιάλλακτη θέση, πίσω από την οποία αποφάσισε να ταμπουρωθεί ο Ταγίπ Ερντογάν για το Κυπριακό, η απάντηση-τοποθέτηση του Ελληνα πρωθυπουργού ήταν κάθετη και δεν άφησε ούτε χαραμάδα αμφιβολίας: Μίλησε ξεκάθαρα (χωρίς να… ψάχνει να βρει ποια λέξη θα πρέπει να χρησιμοποιήσει), για «εισβολή» και «κατοχή» και για λύση στο πλαίσιο της «διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας»!

Τώρα, ο χρόνος θα δείξει γιατί ο Ερντογάν επέλεξε, λίγο πριν από τη συνάντησή του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη στη Νέα Υόρκη, να ξεκαθαρίσει ότι στο Κυπριακό είναι αποφασισμένος να μην κάνει βήμα πίσω, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα ελληνοτουρκικά ζητήματα, για τα οποία επί της ουσίας δεν άνοιξε τα χαρτιά του και απέφυγε να προκαλέσει με τις γνωστές αναθεωρητικές του θέσεις για τα νησιά του Αιγαίου, την ΑΟΖ, την υφαλοκρηπίδα, κ.λπ.

Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί για την όποια… γαλαντομία του γιαλαντζί σουλτάνου. Η… επίθεση φιλίας του Ερντογάν φαινόταν ότι είχε ως «στόχο» την πατρίδα μας… Στην πραγματικότητα απευθυνόταν στο αμερικανικό Κογκρέσο και στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ!

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Τουρκία χρειάζεται, επειγόντως, κεφάλαια από τη Δύση για να αντιμετωπίσει τα σοβαρά οικονομικά της προβλήματα, αλλά -ακόμα πιο επειγόντως- να ανανεώσει τον παραπαίοντα πολεμικό της αεροπορικό στόλο με νέα F-16!

Προϋπόθεση, για να πετύχει τους παραπάνω στόχους, είναι ο Τούρκος Πρόεδρος να εγκαταλείψει τις νεο-οθωμανικές ονειρώξεις του! Ή, τουλάχιστον, να φανεί ότι τις εγκαταλείπει!

Και επειδή ο Ερντογάν είναι απρόβλεπτος και κυρίως τακτικιστής, δεν πρέπει ποτέ να πιστέψουμε, ότι, παρ’ όλα τα καλά λόγια, παρ’ όλες τις εκδηλώσεις φιλίας, παρόλο το καλό κλίμα που θέλουν να πιστέψουμε ότι θέλουν να δημιουργήσουν οι γείτονές μας, η τουρκική πολιτική ιντελιγκέντσια παραμένει βαθύτατα αναθεωρητική και στείρα προσηλωμένη στα ανιστόρητα επεκτατικά της σχέδια κατά της πατρίδας μας!

Αν πρόσκαιρα, για λόγους τακτικής και μόνο, οι γείτονές μας επιζητούν να δημιουργήσουν ένα τεχνητά καλό κλίμα, δεν πρέπει να μας κάνει να πιστέψουμε ότι η Αγκυρα, ξαφνικά, εγκατέλειψε τις νεο-οθωμανικές, αυτοκρατορικές της φιλοδοξίες.

Παρά τα οικονομικά της προβλήματα, οι στρατιωτικές της δαπάνες αυξάνονται σε βαθμό που να ικανοποιεί την επιθυμία της να γίνει ισχυρή περιφερειακή δύναμη και η ανάπτυξη της πολεμικής της βιομηχανίας γίνεται σε τέτοιο βαθμό, που να μην έχει ανάγκη να φαίνεται ότι εκλιπαρεί τις ΗΠΑ και την Ευρώπη για όπλα, αλλά να είναι αυτάρκης και ανεξάρτητη!

Και για λόγους απλής γεωγραφίας, αυτός που εμποδίζει την υλοποίηση των φιλόδοξων σχεδίων τους είναι η Ελλάδα!

Να προσπαθήσουμε, λοιπόν, να κάνουμε το Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο θάλασσες ειρήνης, αλλά ταυτόχρονα, όταν καθόμαστε στο τραπέζι των όποιων διαπραγματεύσεων, να μπορούμε να μιλάμε και από θέση ισχύος και από θέση αδυναμίας!

Το έχουμε ξαναπεί και θα συνεχίσουμε να το λέμε θυμίζοντας τον Θουκυδίδη: «Ο ισχυρός επιβάλλει στον αδύναμο αυτά που του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος αποδέχεται αυτά που του επιβάλλει η αδυναμία του».

Και επιπρόσθετα, να μην ξεχνάμε τη φράση του Ρωμαίου στρατηγού Φλάβιου Ρενάτου Βεγέτιου: «Si vis pacem, para bellum», δηλαδή «αν θέλετε ειρήνη, προετοιμαστείτε για πόλεμο».

*ΥΓ.: Για όσους, ίσως, δεν θυμούνται τον Αλφρεντ Κίνσεϊ, να αναφέρουμε ότι ήταν Αμερικανός βιολόγος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα, ο οποίος ίδρυσε το ευρέως γνωστό Ινστιτούτο Ερευνών «Κίνσεϊ» για το Σεξ και ήταν ο πρώτος που το 1948, στο έργο του η «Σεξουαλική συμπεριφορά στο ανθρώπινο αρσενικό», («Sexual Behavior in the Human Male»), κατηγοριοποίησε τη σεξουαλική συμπεριφορά ενός ατόμου.