Ακούω πολλούς τα τελευταία χρόνια που απογειώθηκε ο τουρισμός στη χώρα μας να διαμαρτύρονται και δικαίως. «Χάσαμε τα νησιά μας», φώναζαν, γιατί μετά τις 10 Ιουλίου δεν έβρισκαν να νοικιάσουν δωμάτιο της προκοπής σε λογικές τιμές. Ολα ήταν πανάκριβα στους δημοφιλείς προορισμούς. Οχι μόνο τα καταλύματα, αλλά και ο καφές και το φαγητό και το ποτό είχαν πάρει την ανηφόρα. Πού να τα βγάλει πέρα ο μισθωτός με αυτές τις τιμές.

Φέτος η καταστροφή της πανδημίας δίνει μια μοναδική ευκαιρία σε όλους μας -δεν θα την ξαναβρούμε- να απολαύσουμε οποίο σημείο της χώρας μας επιθυμούμε σε προσιτές τιμές. Ηδη άρχισαν οι προσφορές. Οι τιμές που διαβάζω με πάνε χρόνια πίσω. Οι ξενοδόχοι το πήραν απόφαση ότι η φετινή σεζόν είναι χαμένη υπόθεση. Δεν θα υπάρξουν κέρδη για κανέναν. Αυτό που επιδιώκουν είναι να μην έχουν ζημιές. Δηλαδή να βγουν οι μισθοί του προσωπικού και το κόστος λειτουργίας όσων αποφάσισαν να ανοίξουν. Αυτή η ευκαιρία δεν πρέπει να μείνει αναξιοποίητη από τους Ελληνες που έχουν τη δυνατότητα τα ταξιδέψουν ή από εκείνους που μπορούν να ενταχθούν στο πρόγραμμα κοινωνικού τουρισμού. 

Ευκαιρία να γεμίσουν τα θέρετρα, έστω για δυόμισι μήνες. Θα είναι σπουδαίο αν συμβεί για δύο λόγους. Ο πρώτος λόγος είναι ο ουσιαστικός και ο προφανής: Να βοηθήσουμε όλοι, μαζί με την ξεκούρασή μας, να διατηρηθούν όσο περισσότερες θέσεις εργασίας γίνεται. Ο δεύτερος λόγος είναι ψυχολογικός. Τα νησιά πρέπει να αποκτήσουν ξανά τη λάμψη τους και να διατηρήσουν τον μύθο τους διεθνώς, γιατί αυτή είναι η καλύτερη καμπάνια για το 2021. Να ξαμοληθούν στις παραλίες, λοιπόν, τώρα κιόλας, όσοι μπορούν, χωρίς δισταγμό. Να δείξουν πρώτοι σε όλο τον πλανήτη ότι είμαστε μια ασφαλής χώρα. Το αξίζουμε και το δικαιούμαστε. Προφανώς όχι με τις γελοιότητες τύπου Φτελιάς Μυκόνου, αλλά με τους κανόνες της νέας εποχής.

Η χώρα χρειάζεται εθνική αυτοπεποίθηση. Τα πήγαμε καλά στη διαχείριση του κορωνοϊού, το μάθαμε, το εμπεδώσαμε και εμείς και όλος ο πλανήτης. Τόσο που η διαρκής επανάληψη των επιχειρημάτων της κυβέρνησης περί επιτυχούς διαχείρισης γίνεται κουραστική και μειώνει την αξία της επιτυχίας. Τώρα είναι η στιγμή να κάνουμε το τολμηρό επόμενο βήμα . Είμαστε τρομαγμένοι οι περισσότεροι και δικαίως. Τη γλιτώσαμε φθηνά και δεν θέλουμε στην επιστροφή της πανδημίας να βρεθούμε εγκλωβισμένοι σε μια ανεξέλεγκτη θύελλα. Ομως αυτός ο φόβος δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ γιατί η οικονομία θα τσακιστεί με απρόβλεπτες συνέπειες για όλους. Πρέπει να κάνουμε αμέσως διαχωρισμό και κατάταξη στο μυαλό μας. Αλλο φόβος και άλλο αυστηρή τήρηση των κανόνων. Αν αυτό δεν συμβεί άμεσα, τον Οκτώβριο θα κλαίμε όλοι μαζί, περιμένοντας επιδόματα ανεργίας που δεν θα υπάρχουν. 

 Η Ελλάδα για να ανασάνει θέλει τουρισμό. Αυτό το μοντέλο οικονομίας χτίσαμε καλώς ή κακώς επί τρεις δεκαετίες. Αυτό είναι το οξυγόνο μας, με αυτό πρέπει να αναπνεύσουμε και φέτος. Ακούω δημόσιους υπαλλήλους συνταξιούχους και όσους άλλους ζουν από τον κρατικό κορβανά να λένε «δεν θέλουμε τουρίστες φέτος». Περιμένουν προφανώς αυτοί μετά το καλοκαίρι να πληρωθούν από το λεφτόδεντρο. Δέκα χρόνια χρεοκοπίας και δεν κατάλαβαν τίποτε. Ούτε το απλό: για να πληρώσει το Δημόσιο πρέπει να πάρει χρήματα από τους φόρους των ιδιωτών.

Το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος χτύπησαν οι πρώτες καμπάνες σε όλες τις τουριστικές περιοχές της χώρας. Οσοι επαγγελματίες μικρών τουριστικών επιχειρήσεων, ιδιοκτήτες εστιατορίων, μπαρ και καφέ περίμεναν να ρεφάρουν τις απώλειες του Πάσχα, απογοητεύτηκαν. Οσοι έφυγαν από τα αστικά κέντρα κλείστηκαν στα εξοχικά τους και στα εξοχικά των φίλων τους. Αδειες οι οργανωμένες παραλίες, τα beach bar δεν έβγαλαν ούτε τα έξοδά τους, τα καφέ και οι ταβέρνες υπολειτούργησαν. Και συνεχίζεται η ίδια κατάσταση. Με άλλα λόγια, η κατανάλωση είναι θλιβερή. Αν αυτό τραβήξει μερικές εβδομάδες ακόμη, τα λουκέτα θα πάνε σύννεφο.