Ολες οι κυβερνήσεις μετά το 2010, λόγω της οικονομικής υποτέλειας της χώρας μας στους δανειστές, εκτέλεσαν μηχανικά σε σχέση με το «προσφυγικό» ό,τι οι «ισχυροί» είπαν ότι πρέπει να γίνει, προωθώντας όμως ως λύση ό,τι αυτούς συνέφερε. Ετσι το ανθρώπινο τσουνάμι προσφύγων, που έφυγαν από μέρη που η ζωή των κινδύνευε και κατευθύνθηκε προς την Ευρώπη, από πρόβλημα όλων των κρατών-μελών της Ε.Ε., που ως τέτοιο έπρεπε να αντιμετωπιστεί από κοινού κατά έναν τρόπο αναλογικό και δίκαια ισότιμο μεταξύ των, έγινε εν τέλει «ελληνικό πρόβλημα». Πέτυχαν οι «ισχυροί» να καταστεί η Ελλάδα χώρα φύλαξης και εγκλωβισμού κατατρεγμένων ανθρώπων, ειδικά αφότου η ελεύθερη μετάβασή των σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες δεν απετράπη! Περί ειρωνείας, βέβαια, πρόκειται ότι έφτασαν οι «ισχυροί» στην Ε.Ε. να θεσμοθετήσουν θέση «επιτρόπου» για τον «ευρωπαϊκό τρόπο ζωής» ως αρμόδιου να επιληφθεί του προσφυγικού και μάλιστα ανέθεσαν το σχετικό πόστο σε Ελληνα! Γιατί το να στερείς από ανθρώπους την ελευθερία μετακίνησής των εντός επικράτειας Ε.Ε., περιορίζοντας αυτήν σε μια μόνο χώρα, ενώ υφίστανται νόμοι που προασπίζουν εντός του περιβάλλοντος της Ε.Ε. αυτήν την ελευθερία ως ανθρώπινο δικαίωμα, αποκαλύπτει από μόνο του ότι οι «ισχυροί» χρησιμοποιούν τους νόμους ως «εργαλείο» προς εξυπηρέτηση δικών τους συμφερόντων. Αποφεύγουν συνειδητά να υιοθετηθεί σύννομη λύση απ’ όλους έναντι όλων, λύση που να μπορεί να εφαρμοστεί απ’ όλους εξίσου σε σχέση με το «πρόβλημα». Γι’ αυτόν και μόνο τον λόγο είναι προφανές ότι μας εμπαίζουν, όταν μας αναθέτουν για λογαριασμό όλων των λοιπών Ευρωπαίων ρόλο «προσφυγοφυλάκων». Εμείς, πάντως, ορθότατα ως λαός επιδείξαμε ανθρωπισμό και αλληλεγγύη προς τους πρόσφυγες. Αντί, όμως, οι κυβερνήσεις μας να επιδιώξουν τον διασκορπισμό των και στις λοιπές χώρες της Ε.Ε., η σημερινή έφτασε να προσανατολίζεται προς αναλογικό διασκορπισμό των εντός ελληνικής επικράτειας! Αν βέβαια κάτι τέτοιο γίνει, η θλίψη τέτοιων «ανθρωποζωολογικών» κέντρων ανά την ελληνική επικράτεια με έγκλειστους πρόσφυγες θα μας κατακυριεύσει. Πέραν ότι μόνο η χώρα μας θα έχει τέτοια «κέντρα», είναι εν τέλει και θέμα ανθρώπινης αξιοπρέπειας της ελληνικής κοινωνίας να προασπίσει την ελευθερία των προσφύγων εντός Ε.Ε. αλλά και τη δική της, εξίσου μη αποδεχομένη να καταστεί οριστικά βάσει ενός τέτοιου σχεδιασμού των ισχυρών «κοινωνία ανθρωποφύλακας». Αν οι κυβερνήσεις μας δυσκολεύονται να επικαλεστούν ένα τέτοιο νόμιμο δικαίωμα και να το ασκήσουν ζητώντας αναλογικό καταμερισμό των προσφύγων σε όλη την Ε.Ε., τι άλλο μένει παρά εμείς να προασπίσουμε τον «ευρωπαϊκό τρόπο ζωής» και την «αξιοπρέπειά» μας διατρανώνοντας ότι δεν θέλουμε να γίνουμε «φύλακες» προσφύγων.