«Είσαι στην ΕΟΚ - μάθε για την ΕΟΚ», μας έλεγαν το 1981. Και μάθαμε! Η Ελλάδα της ευρω-φτώχειας και της τρόικας είναι η Ελλάδα της Ε.Ε., της ευρωζώνης και του ευρώ. Η Ελλάδα των χαρατσιών, των συσσιτίων, της διαλυμένης Υγείας είναι η Ελλάδα της Ε.Ε. Η Ελλάδα των μισθών και συντάξεων πείνας, των μνημονίων, του ΔΝΤ, του «καλό κουράγιο Ελληνες», της επιτήρησης, της ευρω-λιτότητας είναι η Ελλάδα της Ε.Ε. Η Ελλάδα των αστέγων, των «λουκέτων», των μαγκαλιών, της νέας μετανάστευσης, της αγροτικής και βιομηχανικής αποσάθρωσης, η Ελλάδα που εισάγει σπίρτα από την Τουρκία και λεμόνια από την Αργεντινή, είναι η Ελλάδα της Ε.Ε. Είναι μέσα στον κόσμο του ευρώ, της Ε.Ε. και της ευρωζώνης που τα εκατομμύρια Ελλήνων βουλιάζουν στην ανεργία, στη μερική απασχόληση και στα χρέη στην εφορία.

Αυτή είναι η Ελλάδα της Ε.Ε. Και αυτή είναι η Ε.Ε. των 30 εκατομμυρίων ανέργων και των 120 εκατομμυρίων (!) φτωχοποιημένων. Αυτή είναι η Ε.Ε. στην οποία βρικολακιάζει ο φασισμός.

Επειδή, λοιπόν, καλούμαστε να ψηφίσουμε ακούγοντας πανταχόθεν ότι δεν πρέπει να διασαλεύσουμε τη «σταθερότητα» (όπου «σταθερότητα» το αλυσοδέσιμο της χώρας στην Ε.Ε.) επιβάλλεται να τονίσουμε:

Η λυδία λίθος της πολιτικής κάθε κόμματος, είτε αφορά τους μισθούς και τις συντάξεις, είτε τις εργασιακές σχέσεις, είτε έχει να κάνει με την οικονομία, είτε με την εξωτερική πολιτική, είτε με τις δημοκρατικές ελευθερίες, είτε αναφέρεται στα «μικρά» είτε στα «μεγάλα», η λυδία λίθος για να κρίνουμε όχι τι λέει, αλλά τι στην πραγματικότητα εννοεί το κάθε κόμμα, είναι μία και μόνη: Η στάση του απέναντι στην Ε.Ε. Είναι η θέση απέναντι στην Ε.Ε. που καθορίζει την (πραγματική) θέση, τελικά, στο ερώτημα: Με τους πολλούς ή με τους λίγους;