Οταν ο Γεράσιμος Σκαφίδας και ο Nικορέστης Χανιωτάκης, συμμαθητές στο Θέατρο Τέχνης και θεατρικά παιδιά του αξέχαστου Διαγόρα Χρονόπουλου, δημιουργούσαν πριν από καιρό τη «Μυθωδία» και ανελάμβαναν το «Θέατρο Θησείον», ήταν πανέτοιμοι όχι να το «παίξουν» παραγωγοί, αλλά να βουτήξουν βαθιά σε θεατρικά έργα, να γνωρίσουν νέους καλλιτέχνες, να μάθουν δίπλα στους παλιούς, να κουβαλήσουν σκηνικά, να ψάξουν κοστούμια, να ονειρευτούν...

Αυτό που πέτυχαν ξεπέρασε κάθε προσδοκία, κάθε όνειρο, εκεί στην Τουρναβίτου. Τίποτε δεν έγινε εκεί κατά τύχη, αλλά λόγω εμπιστοσύνης και υποστήριξης ανθρώπων που εκτίμησαν και θαύμασαν. Και αυτό θα συνεχίσει να συμβαίνει, σε οποιονδήποτε χώρο κι αν βρεθούν, όχι μόνο γιατί ξέρουν θέατρο, είναι πεισματάρηδες, ευφυέστατοι, ακούραστοι και πολυτάλαντοι, αλλά και γιατί είναι βαθιά καλοί άνθρωποι. Δεν είναι τυχαίες τόσες σπουδαίες συνεργασίες, τόσες εκπληκτικές παραστάσεις, τόσα βραβεία, τόση θετική ενέργεια, τόσοι φίλοι.

Είδα την πρόσφατη δουλειά τους, τη «Μήδεια του Μποστ», μια Μήδεια που θα μου μείνει αξέχαστη, από τον μαγικό Μάκη Παπαδημητρίου, σε σκηνοθεσία Χανιωτάκη.

Στον ρόλο της σέξι πολυλογούς καλόγριας Πόλυ, που δημιουργεί προβλήματα, η  Μίνα Αδαμάκη. Οιδίποδας ο έμπειρος και στέρεος Κώστας Τριανταφυλλόπουλος, που αλωνίζει τη σκηνή. Ενας Ευριπίδης αλλιώτικος από αυτόν που ξέρουμε, από τον Γ. Δρακόπουλο. Ερωτύλος και φιγουρατζής Ιάσονας ο υπέροχος Ν. Πουρσανίδης. Η ξεκαρδιστική Τροφός από τον Γ. Σκαφίδα. Αντιγόνη η γοητευτική και καλλικέλαδος Μ. Αποστόλου. Κορυφαία Χορού η απίστευτης ενέργειας α. Κλάδη. Επίσης εξαιρετική μουσική της Monika, έξυπνο σκηνικό της Αρ. Μουστάκα, εντυπωσιακά κοστούμια της Χ. Πανοπούλου, ευρηματικός φωτισμός της Χ. Θανάσουλα και επιμέλεια κίνησης με μοναδικές χορογραφίες της Ερ. Κλέπκου. Μπράβο!