Και ξαφνικά ξυπνήσαμε όλοι σε έναν κόσμο που είχε γυρίσει ανάποδα. Σε ένα πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη του δολοφονικού ιού και με διαλυμένη την απλή λογική, όπως την ξέραμε. 

Ρωτάω λοιπόν:

- Αφού ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και οι Κινέζοι γιατροί, που κάτι περισσότερο γνωρίζουν, συμβουλεύουν να γίνονται όσες περισσότερες δειγματοληψίες, γιατί τους αγνοούν και φέρονται σαν να μην τις χρειαζόμαστε;

- Γιατί επιτρέπεται να διαφημίζονται -και μάλιστα από γνωστούς δημοσιογράφους- οι ιδιωτικές κλινικές που πουλάνε πανάκριβα τα τεστ; Το θέμα μας δεν είναι η καταπολέμηση της αρρώστιας; Ή, μήπως, είναι η εκμετάλλευση των ασθενών;

-Γιατί καλούμαστε να χειροκροτήσουμε τους υγειονομικούς, όταν οι αρμόδιοι όχι μόνο δεν τους σέβονται επί της ουσίας, αφού δεν δέχονται να ακούσουν τα αιτήματά τους, αλλά τους αφήνουν απροστάτευτους και εκτεθειμένους στον ιό, να συνεχίζουν τον επικίνδυνο ηρωισμό τους, χωρίς στολές, μάσκες, γάντια και αναπνευστήρες; Ηδη ασθενούν ή έχουν μπει σε καραντίνα εκατοντάδες νοσοκομειακοί. Πόσο μεγάλη ντροπή για όλους μας! Να επιτρέπουμε να συμβαίνει κάτι τέτοιο σε εκείνους που φροντίζουν με αυταπάρνηση για την προστασία όλων μας... Μήπως οι αρμόδιοι τους θεωρούν αναλώσιμο υλικό;

- Τι γίνεται, αλήθεια, με τους 2.500 διορισμούς εκείνων των προσωρινών, που κάποτε θα γίνονταν; Εχουμε κάποιο νέο ή θεωρούν πως τους παίρνει να συνεχίζουν να το αντιμετωπίζουν χαλαρά, γιατί έχουμε τον χρόνο με το μέρος μας;

- Γιατί δεν προχωρούν στην επίταξη των ιδιωτικών κλινικών και στη διαμόρφωση επιπλέον κλινών ΜΕΘ; Αφού ξέρουμε καλά ότι η μάχη δίνεται στις ΜΕΘ και ότι σε άλλες χώρες φτιάχνουν νοσοκομεία ακόμα και μέσα σε γήπεδα μπάσκετ, εδώ τι κάνουμε; 

- Γιατί δεν επιστρατεύονται οι συνταξιούχοι ή και οι τελειόφοιτοι γιατροί, όπως γίνεται σε πολλές χώρες;

-Γιατί δεν αναστέλλονται οι λογαριασμοί τηλεφώνου, ρεύματος και νερού των οικονομικά ασθενέστερων;

- Γιατί δεν αντιμετωπίζονται με τη δέουσα αυστηρότητα οι αισχροκερδείς και μαυραγορίτες ιδιώτες στον τομέα της Υγείας; Γιατί πρέπει να φτάσουν -όπως πάνε- στο σημείο να πρέπει να επιλέξουν ότι κάποιοι περισσεύουν (από τους συνταξιούχους μέχρι τους πρόσφυγες);

- Είναι δυνατόν να επιτρέψουμε η μεγάλη κρίση να μπορεί να εξελιχθεί, για κάποιους, σε μια θαυμάσια ευκαιρία που θα τους φέρει ακόμη περισσότερα κέρδη; 

Αυτό που χρειαζόμαστε και μας αξίζει -τώρα πιο πολύ από ποτέ- είναι ένα ισχυρό κοινωνικό κράτος, αλληλέγγυο, ευαίσθητο και αποτελεσματικό, στην υπηρεσία των αναγκών των πολιτών του.