Ένας κόσμος βαθιά προσωπικός, που όμως σε αφορά. Ο οποίος συνδέει, σαν εναέρια, ντελικάτη γέφυρα, την αυστηρή, ασπρόμαυρη διαύγεια του ρεαλισμού με το ρευστό και ανάλαφρο της έγχρωμης φαντασίας.
_252863_419243.JPG)
Ποιος θα φανταζόταν ότι πίσω από τις ονειρικές, αφαιρετικές, ψηφιακές αποτυπώσεις στον καμβά κρύβονται το πραγματικό και το απτό, αυτό που αιχμαλώτισε την προσοχή και τα “κλικ” του Τάκη Βερέμη, όταν βρισκόταν στην Πάρο, στη Σαντορίνη ή στον αγαπημένο τόπο του, την Αρκαδία; “Είναι digital prints της στιγμής που λιώνει ο χρόνος”, μας λέει, χωρίς να αποκαλύπτει πώς ακριβώς μετέφερε τα πολύτιμα χρονικά θραύσματα στις εικόνες του. Μας παραπέμπει, όμως, στο κείμενο της Αμερικανίδας συγγραφέως, σκηνοθέτριας και ακτιβίστριας Susan Sontag, για να φωτίσει την ιδέα πίσω από όλα αυτά: “Φωτογραφίζοντας, συμμετέχουμε στη θνητότητα, το ευάλωτο και τη μεταβλητότητα κάποιου άλλου. Αποκόπτοντας ακριβώς και παγώνοντας τη στιγμή, κάθε φωτογραφία είναι μαρτυρία της αδυσώπητης τήξης του χρόνου”.
_252863_419244.JPG)
Τον γνωρίζω χρόνια, μέσα από διαφορετικές ιδιότητες, όλες σχεδόν σχετικές με τον χώρο του κινηματογράφου- τώρα είναι, μεταξύ άλλων, ιδιοκτήτης της εταιρίας παραγωγής και διανομής “Strada”. Τον έχω δει να παθιάζεται ή να συγκινείται βαθιά με μια ταινία που μόλις παρακολούθησε, στις Κάννες, στη Βενετία, στο Βερολίνο. Να καταδύεται και να αναδύεται. Ξέρω πόσο μετράει ο χρόνος για εκείνον-και οι άνθρωποι. Καταλαβαίνω γιατί τον γοήτευσε η φωτογραφία και γιατί, μετά την περσινή φωτογραφική έκθεση “Καταφύγια”, ο “αυτοπροσδιοριζόμενος ως φωτορεπόρτερ” Τάκης Βερέμης προχώρησε στη σημερινή έκθεση “After Love”. Η αγάπη, αυτή η συγκολλητική ουσία, που εξαφανίζεται όταν η τήξη του χρόνου απαθανατιστεί, και όταν το φως αποκαλύψει τα σημάδια της τήξης. Ακόμα και χωρίς καμία εξήγηση, όμως, απλώς και μόνο κοιτάζοντας τις εικόνες, ο θεατής θα παρασυρθεί σε μια θάλασσα ανεξιχνίαστα οικείων συναισθημάτων.
_252863_419245.JPG)
Ο Βερέμης θα μου εξηγήσει τον υπότιτλο, “Surfing to Cambodia”, ο οποίος απευθύνεται στις μικρές, ασπρόμαυρες, ρεαλιστικές, απίθανα δυνατές φωτογραφίες που παρεμβάλλονται στις μεγάλες απεικονίσεις του: είναι, όπως μου λέει, ένας φόρος τιμής στο παρελθόν του και σε έναν Αμερικανό ηθοποιό, σεναριογράφο, θεατρικό συγγραφέα και περφόρμερ που κάποτε του είχε κάνει μεγάλη εντύπωση: “Λεγόταν Spalding Gray και ήταν ένας τύπος τρομερός, που είχε ένα one man show στη Νέα Υόρκη, με τίτλο “Swimming to Cambodia”. Έβγαινε κάθε βράδυ με ένα γραφειάκι και μια καρεκλίτσα και μιλούσε για διάφορα πράγματα. Τον είχα δει 5 φορές, σε ταξίδευε με τους μονολόγους του”. Ο συγγραφέας, εικαστικός και καθηγητής Φιλοσοφίας Δημοσθένης Δαββέτας σημειώνει ότι μέσα από τον φακό του Βερέμη, “οι άνθρωποι, τα στοιχεία της φύσης, όλα μετατρέπονται σε κοσμικά όντα”. Εκείνος, λοιπόν, συνδέει τα “κοσμικά όντα” με τους σέρφερ από τη Βουλιαγμένη, που απεικονίζονται στις ασπρόμαυρες φωτογραφίες. “Ξέρεις”, λέει, “όταν οι σέρφερ βγαίνουν για προετοιμασία, είναι σαν να ετοιμάζονται, κάνοντας ασκήσεις, για τον ερχομό του διαστημόπλοιου που θα έρθει να τους πάρει”.
Η έκθεση “After Love” θα φιλοξενείται στον “Εικαστικό Κύκλο” (Ακαδημίας 6) μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου.
