Είκοσι οκτώ σημεία, 20 σημεία, 19… Δεν έχει μεγάλη σημασία. Το σχέδιο ειρήνης είναι σαν το ρητό του Κινέζου ηγέτη Ντενγκ Σιάο Πινγκ (μερικοί το αποδίδουν στον Πρόεδρο Μάο) «άσπρη γάτα, μαύρη γάτα, δεν πειράζει, αρκεί να πιάνει ποντίκια». Το σχέδιο για την Ουκρανία πρέπει να είναι λειτουργικό, ουσιαστικό και κατ’ αρχήν εφαρμόσιμο. Σε αυτό συμπίπτουν οι διαφωνούντες σχεδόν σε όλα τα άλλα Ευρωπαίοι ηγέτες, Μακρόν, Μερτς, Στάρμερ με τον Αμερικανό Πρόεδρο Τραμπ. Στην αμερικανική πλευρά υπάρχει το μειονέκτημα της βιασύνης, μιας και ο Ντόναλντ Τραμπ θέλει αφενός να δείξει πόσο επιτυχημένα προχωρεί με συμφωνίες ειρήνης, αφετέρου να ασχοληθεί με τα εσωτερικά: Σε 11 μήνες στις ΗΠΑ έχουν εκλογές (και) για τη Βουλή των Αντιπροσώπων και διακυβεύεται η πλειοψηφία των Ρεπουμπλικανών.
Ο μέσος Αμερικανός σκέπτεται «ΟΚ η Ευρώπη, η Γάζα, η Βενεζουέλα, αλλά με φόρους, δουλειές, περίθαλψη τι γίνεται;». Και ψηφίζει -όπως παντού στον κόσμο- στη βάση αυτών και όχι αν ο ποταμός Δνείπερος θα είναι εξίσου προσβάσιμος σε Ουκρανούς και Ρώσους. Στην ευρωπαϊκή πλευρά τα προβλήματα είναι άλλης τάξεως. Ο πόλεμος γίνεται στο έδαφός της και εκείνη (νιώθει ότι) πιέζεται να αποφασίσει αν δρα ως μία χώρα ή ως ένωση χωρών. Ομως, η Ευρώπη είναι ένωση χωρών. Αν θέλει κάτι άλλο, μπορεί να το κάνει σε βάθος χρόνου, εκτός πολέμου. Αλλιώς θα είναι βεβιασμένο και χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των πολιτών κάθε χώρας. Δηλαδή λάθος.
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ
03/07/2025