Χαρακτήρισε «γροθιά στο στομάχι» τη δολοφονία της 28χρονης έξω από το τμήμα των Αγίων Αναργύρων, συμπληρώνοντας ότι δεν υπάρχουν πολιτικές ευθύνες για τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη.

Παράλληλα, ανέφερε ότι αναζητείται κονδύλι προκειμένου να γίνονται δωρεάν τα απογευματινά χειρουργεία σε ευάλωτους πολίτες.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξεκαθάρισε ότι εθνικές εκλογές θα γίνουν το 2027.

Αναλυτική η συνέντευξη του πρωθυπουργού  Κυριάκου Μητσοτάκη στην εκπομπή «Καλημέρα Ελλάδα» του ΑΝΤ1 και στους δημοσιογράφους Γιώργο Παπαδάκη και Μαρία Αναστασοπούλου:

Γιώργος Παπαδάκης: Κύριε Πρόεδρε, σας ευχαριστούμε που μας υποδέχεστε στο δεύτερο σπίτι σας και μάλιστα σε έναν καινούργιο και ανανεωμένο χώρο που, αν δεν κάνω λάθος, τον εγκαινιάζουμε σήμερα εμείς.

Κυριάκος Μητσοτάκης: Έτσι είναι. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που κάνατε τον κόπο να μεταφερθείτε και να μεταφέρετε το στούντιό σας εδώ. Πράγματι ο χώρος έχει ανανεωθεί. Φροντίζουμε κάθε τρία χρόνια να αναδεικνύουμε σύγχρονους Έλληνες καλλιτέχνες και να εκθέτουμε κάποια έργα τους στους δημόσιους χώρους του Μεγάρου Μαξίμου, οπότε μας κάνετε ποδαρικό με τα καινούργια έργα τα οποία έχουμε εγκαταστήσει.

Γιώργος Παπαδάκης: Να μπούμε κατευθείαν στα βαθιά, κ. Πρόεδρε; Γιατί είναι και η ώρα της εκπομπής τέτοια που στα βαθιά μπαίνουμε εμείς κάθε πρωί, αλλά θέλει και ο κόσμος να μπαίνουμε στα βαθιά.

Θα ξεκινήσουμε από τα τελευταία γεγονότα που πραγματικά και εσάς αλλά και όλους μας, μάς έχουν σημαδέψει. Αναφέρομαι σε αυτό το τραγικό περιστατικό των Αγίων Αναργύρων, που δεν είναι όμως μόνο αυτό. Έχουμε τις γυναικοκτονίες καθημερινά να αυξάνονται, ιδιαίτερα τους τελευταίους δύο-τρεις μήνες είχαμε δραματική αύξηση των γυναικοκτονιών. Έχουμε τη βία των ανηλίκων, έχουμε την παραβατικότητα κι έχουμε το αίσθημα της ανασφάλειας των πολιτών εξαιτίας αυτών των γεγονότων.

Κυριάκος Μητσοτάκης: Καταρχάς χαίρομαι, κ. Παπαδάκη και κα Αναστασοπούλου, που ξεκινάμε με το θέμα αυτό, διότι απασχολεί πάρα πολύ την ελληνική κοινωνία. Θα ήθελα καταρχάς να κάνω μία διάκριση μεταξύ της βίας όπως την περιγράψατε, να εκφράζεται μέσα από βία κατά των γυναικών, στην ακραία της μορφή εκδηλώνεται μέσα από την γυναικοκτονία, το bullying, τη βία των ανηλίκων και την παραβατικότητα που συνδέεται με την καθημερινή εγκληματικότητα.

Έχουμε μία έξαρση αυτών των φαινομένων που αναφέρονται στη βία. Και πράγματι το περιστατικό των Αγίων Αναργύρων ήταν γροθιά στο στομάχι για όλους μας, θα έλεγα και για μένα προσωπικά, καθώς εκεί αισθάνθηκα ότι μπορεί πολλές φορές κάποιος να προσπαθεί να διορθώνει ένα πρόβλημα και μια κατάσταση, αλλά έρχεται ένα τέτοιο συμβάν που μας υπενθυμίζει ότι αυτά τα οποία κάνουμε δεν είναι πολλές φορές αρκετά και πρέπει να κάνουμε περισσότερα.

Από την άλλη, επειδή αναφερθήκατε στον αριθμό, ευτυχώς δεν έχουμε καθημερινά γυναικοκτονίες. Έχουμε καθημερινά, όμως, πάρα πολλές καταγγελίες βίας κατά των γυναικών. Κι αυτό μπορεί να σημαίνει απλά ότι οι γυναίκες αισθάνονται μεγαλύτερη άνεση τώρα να μιλούν για τα περιστατικά αυτά. Και αισθάνονται αυτή την άνεση, πιστεύω, διότι υπάρχει, παρά το γεγονός ότι στους Αγίους Αναργύρους μπορεί να έγιναν όλα λάθος, υπάρχει βασικά εμπιστοσύνη στην Αστυνομία, ότι μπορεί να διαχειριστεί τα περιστατικά αυτά.

Και οι γυναίκες αισθάνονται για πρώτη φορά την άνεση να βγουν να μιλήσουν γιατί ξέρουν ότι τελικά θα έχουν προστασία. Αυτό νομίζω ότι είναι μια κατάκτηση. Γιατί και πριν μπορεί να είχαμε τέτοια φαινόμενα, ξέρετε, απλά δεν τα γνωρίζαμε ποτέ γιατί κανείς δεν τολμούσε να μιλήσει.

Μαρία Αναστασοπούλου: Κύριε Πρόεδρε, δολοφονείται μία γυναίκα μπροστά σε ένα Αστυνομικό Τμήμα, μέσα στο Αστυνομικό Τμήμα. Όπως είπατε και εσείς, εκεί έγιναν όλα λάθος. Θέλω να σας ρωτήσω αν αυτό το περιστατικό είναι για εσάς ένα μεμονωμένο περιστατικό ή αν καταδεικνύει ότι υπάρχει ένα ολόκληρο σύστημα μέσα στην Αστυνομία που λειτουργεί με αδράνεια, που δεν κάνει σωστά τη δουλειά. Υπάρχει αυτός ο περίφημος «ωχαδερφισμός», ότι δεν αντιμετωπίζω ένα περιστατικό ή δεν το αξιολογώ όπως πρέπει; Και τι πρέπει να αλλάξει για να μην υπάρξει και άλλη Κυριακή Γρίβα στο μέλλον;

Κυριάκος Μητσοτάκης: Μπορεί να συμβαίνουν και τα δύο, κα Αναστασοπούλου. Μπορεί να υπάρχει -και σίγουρα υπάρχει ακόμα παντού μέσα στο κράτος, σίγουρα και στην Αστυνομία- αυτή η, όπως την περιγράψατε, κουλτούρα του «ωχαδερφισμού». Ότι «θα κάνω τα απολύτως απαραίτητα, ότι δεν νοιάζομαι πραγματικά για το πρόβλημα του πολίτη».

Υπάρχει όμως και η άλλη όψη. Υπάρχουν και πάρα πολλοί αστυνομικοί που κάνουν εξαιρετικά τη δουλειά τους. Αστυνομικοί που εκτός υπηρεσίας βλέπετε ότι καταδιώκουν και μπορεί να συλλαμβάνουν κλέφτες. Αστυνομικοί οι οποίοι μετατρέπουν τα περιπολικά τους σε ταξί, σε ασθενοφόρα. Αστυνομικοί οι οποίοι μπήκαν μέσα στη φωτιά…

Μαρία Αναστασοπούλου: Είναι τα περιπολικά και ταξί, λοιπόν.

Κυριάκος Μητσοτάκης: Όταν πρέπει, το είπα εξάλλου, πρέπει να είναι και ταξί και ασθενοφόρα και πυροσβεστικά. Είδατε και στις πυρκαγιές του περασμένου έτους τους αστυνομικούς να πηγαίνουν πόρτα-πόρτα και να βγάζουν ηλικιωμένους συμπολίτες μας από τα σπίτια τους. Άρα, πιστεύω ότι η πλειοψηφία των αστυνομικών έχουν αίσθηση του καθήκοντος.

Όμως πρέπει να κάνουμε περισσότερα, διότι η αλλαγή μιας κουλτούρας ενός οργανισμού δεν είναι εύκολη υπόθεση. Έχουμε κάνει πολλά τμήματα αντιμετώπισης της ενδοοικογενειακής βίας, με πολύ εξειδικευμένη εκπαίδευση των αστυνομικών. Οι πιο πολλές είναι γυναίκες, για λόγους που νομίζω ότι είναι απολύτως κατανοητοί. Πρέπει να προσθέσουμε και άλλα.

Χρειαζόμαστε πιο αυστηρές διαδικασίες για το τι γίνεται από τη στιγμή που καταγγέλλεται ένα περιστατικό. Χρειαζόμαστε ακόμα περισσότερους ξενώνες φιλοξενίας για κακοποιημένες γυναίκες ώστε να αισθανθούν την άνεση να μπορούν να φύγουν από το σπίτι τους και να έχουν φυσική αλλά και νομική προστασία. Όλα αυτά είναι σημαντικά βήματα τα οποία έχουν γίνει.

Χρειαζόμαστε ακόμα περισσότερα panic buttons. Το panic button, όταν σας πρωτομίλησα σε μια εκπομπή την οποία είχαμε κάνει μαζί, ήταν μια ιδέα. Τώρα είναι μια πραγματικότητα. Έχει σώσει ζωές. Μια γυναίκα η οποία μπορεί να ειδοποιήσει κρυπτογραφημένα την Αστυνομία ότι μπορεί να είναι θύμα κακοποίησης και να έρθει η Αστυνομία στο σπίτι, χωρίς να το αντιληφθεί ο εν δυνάμει κακοποιητής, είναι μεγάλη και σημαντική καινοτομία.

Άρα, για εμένα κάθε τέτοιο περιστατικό, όπως αυτό των Αγίων Αναργύρων, αυτή η τραγωδία, είναι μια υπενθύμιση ότι όταν καλούμαστε να κάνουμε βαθιές και δομικές αλλαγές στο κράτος πρέπει να γνωρίζουμε πάντα ότι θα υπάρχουν και πισωγυρίσματα, θα υπάρχουν και τραγωδίες. Αυτές πρέπει να μας κάνουν πιο δυνατούς να τρέξουμε πιο γρήγορα.

Γιώργος Παπαδάκης: Αναδείχτηκε μέσα από αυτή την ιστορία, την τραγική, κ. Πρόεδρε, το θέμα της υποστελέχωσης των Αστυνομικών Τμημάτων. Μάλιστα καταγγέλλεται από τους ίδιους τους αστυνομικούς, τους συνδικαλιστές. Υπάρχουν Αστυνομικά Τμήματα που κλείνουν στις 10 η ώρα το βράδυ και μάλιστα σε μία περιοχή με παραβατικότητα υψηλή, τη Δυτική Αττική.

Μετά μπήκε το θέμα της εκπαίδευσης, αν είναι σωστά εκπαιδευμένοι οι αστυνομικοί. Αλλά για το θέμα της υποστελέχωσης, παρά το γεγονός ότι είχε εξαγγελθεί, και μπορεί να πραγματοποιήθηκε, ότι 1.700 από την προστασία υψηλών προσώπων επέστρεψαν στα Αστυνομικά Τμήματα, αυτό δεν έχει φανεί.

Κυριάκος Μητσοτάκης: Κύριε Παπαδάκη, εάν πάτε να κάνετε ένα ρεπορτάζ στη Δυτική Αττική, πιστεύω ότι οι πολίτες θα σας πουν ότι έχει ενταθεί η αστυνομική παρουσία. Γιατί, πράγματι, είχαμε εντοπίσει ότι σε περιοχές με υψηλή παραβατικότητα δεν υπήρχε αρκετή ορατή παρουσία των αστυνομικών. Αυτό οφείλεται σε μία μεγάλη προσπάθεια που κάνουμε να κατανείμουμε καλύτερα το ανθρώπινο δυναμικό της Αστυνομίας, κυρίως σε υπηρεσίες πρώτης γραμμής, να στελεχώσουμε τα Αστυνομικά Τμήματα, αλλά και τις ομάδες εκείνες οι οποίες κινούνται στον δρόμο και δεν εντάσσονται σε κάποιο συγκεκριμένο Αστυνομικό Τμήμα.

Είναι μια μεγάλη προσπάθεια η οποία γίνεται. Πράγματι βρήκαμε πάρα πολλούς αστυνομικούς δεσμευμένους σε φύλαξη «υψηλών προσώπων». Πήρα εγώ μια τολμηρή απόφαση να τους μειώσουμε. Και υπήρχαν, σας διαβεβαιώνω, αρκετές αντιδράσεις γιατί ήταν, θα έλεγα, ένα κεκτημένο αδράνειας αυτό: να έχει κανείς μία φύλαξη η οποία δεν συνάδει με τον πραγματικό κίνδυνο στον οποίο κάποιος μπορεί να εκτίθεται. Πρέπει να κάνουμε περισσότερα σε αυτή την κατεύθυνση, όπως πρέπει να απαλλάξουμε και τους αστυνομικούς -και αυτό γίνεται ήδη σε ένα βαθμό- από γραφειοκρατικά και διοικητικά καθήκοντα.

Η ηλεκτρονική διακυβέρνηση βοηθάει πολύ σε αυτή την κατεύθυνση, ώστε αντί να ασχολούνται με γραφειοκρατικές διαδικασίες, να μπορούν να είναι έξω στον δρόμο ή σε ένα Αστυνομικό Τμήμα για να προστατεύουν πραγματικά τον πολίτη.

Μαρία Αναστασοπούλου: Κύριε Πρόεδρε, σας έχω ακούσει και σε άλλες κρίσεις και δύσκολες στιγμές να λέτε ότι όταν υπάρχει ευθύνη, πρέπει να αναλαμβάνεται. Θέλω να σας ρωτήσω αν με αφορμή τη δολοφονία της Κυριακής, αν μάλλον αυτό είναι ένα θέμα που απαιτεί ανάληψη και πολιτικής ευθύνης, δηλαδή αν υπάρχει σε αυτήν την περίπτωση πολιτική ευθύνη για τον κ. Χρυσοχοΐδη;

Κυριάκος Μητσοτάκης: Όχι. Είμαι πολύ σαφής και ξεκάθαρος σε αυτό. Γιατί αν, κα Αναστασοπούλου, κάθε φορά που κάτι δεν πηγαίνει καλά στο κράτος η ευθύνη φτάνει πάντα στην κορυφή, θα είχαμε παραιτήσεις κάθε εβδομάδα ή κάθε μήνα. Και από τη στιγμή που εδώ…

Μαρία Αναστασοπούλου: Είναι ένα Υπουργείο που έχει αλλάξει βέβαια τρεις Υπουργούς σε εννέα μήνες.

Κυριάκος Μητσοτάκης: Αυτό είναι σωστό το οποίο λέτε και γι' αυτό προφανώς η ευθύνη είναι δική μου. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ ότι ένας Υπουργός, ο οποίος πραγματικά και κατέχει το αντικείμενο -αυτό δεν νομίζω ότι αμφισβητείται- και κάνει μία μεγάλη προσπάθεια να αλλάξει κακώς κείμενα στην Ελληνική Αστυνομία, τα οποία, τονίζω, είναι προβλήματα τα οποία έρχονται και τα οποία διαιωνίζονται εδώ και πάρα πολύ καιρό, όχι δεν θεωρώ ότι υπάρχει πολιτική ευθύνη για το συγκεκριμένο συμβάν.

Και με την ευκαιρία αυτή επιτρέψτε μου να πω και κάτι ακόμα και να το τονίσω: αυτή η δεύτερη τετραετία είναι τετραετία που πρέπει να κάνουμε πολύ βαθιές τομές στο κράτος. Αν η πρώτη τετραετία ήταν μία τετραετία όπου ουσιαστικά διορθώσαμε την πορεία της χώρας και αντιμετωπίσαμε κρίσεις, τώρα μπαίνουμε στα βαθιά. Και όταν τα βάζουμε με το βαθύ κράτος, ξέρουμε πολύ καλά ότι αυτή είναι μια άσκηση η οποία απαιτεί υπομονή, επιμονή και μεγάλη συστηματικότητα.

Δεν έκρυψα ότι αυτός είναι ο στόχος της δεύτερης τετραετίας και θα κριθώ για την αποτελεσματικότητα των πολιτικών μας στο τέλος της τετραετίας. Αυτή είναι η μάχη την οποία δίνουμε. Και η Αστυνομία θα έλεγα ότι είναι μία μόνο έκφανση των σημαντικών δομικών παρεμβάσεων που πρέπει να κάνουμε.

Αλλά εκεί φέρνουμε και νέες πρωτοβουλίες, όπως αυτή για το bullying. Θα ήθελα να μιλήσουμε για το θέμα αυτό και γι' αυτά τα οποία είπαμε χθες, γιατί τα θεωρώ εξαιρετικά σημαντικά. Μου το λένε συνέχεια γονείς ότι αυτή η βία και η παραβατικότητα η οποία υπάρχει στους εφήβους, στα σχολεία μας, πρέπει με κάποιο τρόπο να αντιμετωπιστεί. Και νομίζω ότι η πλατφόρμα την οποία παρουσιάσαμε χθες, αλλά και όλη η πολιτική μας προσέγγιση στο θέμα αυτό, έχει βαριά επιστημονική τεκμηρίωση και νομίζω ότι είναι ένα σημαντικό βήμα στη σωστή κατεύθυνση.

Γιώργος Παπαδάκης: Γι' αυτό ακριβώς που παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη, είναι στη σωστή κατεύθυνση, όντως. Δίνεται η ευκαιρία σε παιδιά που έχουν υποστεί bullying να μπορούν να μιλήσουν, δίνεται η δυνατότητα να τους δώσετε τον τρόπο για να μπορέσουν να μιλήσουν. Υπάρχει αυστηριοποίηση των ποινών για εκείνους οι οποίοι δημιουργούν αυτά τα προβλήματα μέσα στη σχολική αίθουσα.

Ξέρετε τι δεν άκουσα και μου έκανε εντύπωση και ίσως είναι μία παράλειψη, κ. Πρόεδρε; Τα αίτια τα οποία προκαλούν το θυμό, τα αίτια που προκαλούν το bullying και που πραγματικά στις μέρες μας έχει πάρει μορφή χιονοστιβάδας.

Κυριάκος Μητσοτάκης: Για να μην νομίζετε ότι δεν παρακολουθώ την εκπομπή σας, είδα τη Χρύσα σήμερα το πρωί…

Γιώργος Παπαδάκης: Είναι το κοριτσάκι που μίλησε μαζί σας.

Κυριάκος Μητσοτάκης: Είναι το κορίτσι, όχι κοριτσάκι, κοπέλα είναι…

Γιώργος Παπαδάκης: Και είπε «τι μου άρεσε και τι δεν μου άρεσε».

Κυριάκος Μητσοτάκης: Η οποία με πολύ άνεση μίλησε γι' αυτά τα οποία της άρεσαν και γι' αυτά τα οποία θεωρεί ότι πρέπει να γίνουν.

Κοιτάξτε, καταρχάς να πούμε τι κάνουμε, γιατί είναι σημαντικό. Πρέπει να δώσουμε τη δυνατότητα στα παιδιά τα οποία υφίστανται bullying να κάνουν μία καταγγελία και να ξέρουν ότι θα την κάνουν με ασφάλεια, διακριτικότητα και ότι το περιστατικό αυτό πραγματικά θα αντιμετωπιστεί. Αυτή ακριβώς είναι η προσπάθεια πίσω από την πλατφόρμα. Δεν εξαντλείται προφανώς στην πλατφόρμα η όλη πρωτοβουλία κατά του bullying, αλλά πρέπει τα παιδιά να μιλήσουν.

Και πρέπει, όπως σωστά επισημάνατε και όταν μιλούσατε στη Χρύσα, να μιλήσουν και τα υπόλοιπα παιδιά. Γιατί πολλές φορές τα παιδιά γίνονται μάρτυρες τέτοιων περιστατικών και δεν μιλάνε και δεν παρεμβαίνουν. Και να καταλάβουν και αυτά ότι έχουν μία ευθύνη να παρέμβουν, γιατί τελικά το bullying τι είναι; Είναι μη ανοχή στη διαφορετικότητα.  «Είσαι κοντός, χοντρός, ψηλός, αδύνατος, έχεις άλλο σεξουαλικό προσανατολισμό, μπορεί να υποστηρίζεις τη λάθος ομάδα», και γι' αυτό το λόγο υφίστασαι bullying.

Τα αίτια τώρα του bullying. Κοιτάξτε, εδώ μιλάμε για κάτι πάρα πολύ πιο σύνθετο, το οποίο έχει βαθιά κοινωνικά αίτια. Δεν είναι προφανώς μόνο ελληνικό πρόβλημα, συνδέεται σε μεγάλο βαθμό και με την υπερβολική χρήση των κινητών τηλεφώνων και με τη δημοσιοποίηση ουσιαστικά της ιδιωτικής μας ζωής.

Αλλά πρώτα και πάνω απ' όλα, ναι, πρέπει να μιλάμε γι' αυτά τα περιστατικά, πρέπει να έχουμε ενημερωμένους γονείς, πρέπει να έχουμε περισσότερους ψυχολόγους στα σχολεία μας, πρέπει να παρέχουμε αυτή την υποστήριξη στα παιδιά τα οποία έχουν το θάρρος να μιλήσουν.

Μαρία Αναστασοπούλου: Πάνω σε αυτό που λέτε τώρα, κ. Πρόεδρε, επειδή ασκήθηκε μία κριτική ότι τα μέτρα είναι προς την κατεύθυνση της επιβολής ποινών και όχι της αντιμετώπισης των αιτιών, μπορούν στα αλήθεια αυτά τα μέτρα, μιας και μιλάμε για ένα πολυπαραγοντικό ζήτημα, να λειτουργήσουν αποτελεσματικά και να προσπαθήσουμε όσο γίνεται να μειώσουμε αυτή την ένταση που υπάρχει στα σχολεία, όταν έχουμε έναν ψυχολόγο ανά πέντε σχολεία, ο οποίος πηγαίνει μία φορά την εβδομάδα σε κάθε σχολείο;

Κυριάκος Μητσοτάκης: Έχετε δίκιο να επισημαίνετε το ότι χρειαζόμαστε περισσότερους ψυχολόγους, από την άλλη θα αντιτείνω ότι έχουν αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, διότι ακριβώς πρέπει να κάνουμε επένδυση και σε ψυχολόγους και σε κοινωνικούς λειτουργούς.

Να έρθω όμως στα μέτρα, συγκεκριμένα. Έχω μεγαλώσει τρία παιδιά και νομίζω ότι όλοι οι γονείς γνωρίζουμε ότι αυτό το οποίο πρέπει, πρώτα και πάνω απ' όλα, να κάνουμε με τα παιδιά μας είναι να τους δίνουμε αγάπη αλλά και να τους επιβάλουμε όρια. Τι σημαίνουν τα όρια; Να βάλεις ένα πλαίσιο κανόνων, δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, το οποίο κάθε παιδί πρέπει να σέβεται.

Ακριβώς αυτό επιχειρούμε να κάνουμε και για τις περιπτώσεις της παραβατικής συμπεριφοράς στο σχολείο. Δεν μπορείς να μπαίνεις και να τα κάνεις γης μαδιάμ, να σπας τα πάντα και να έχεις την απαίτηση ότι δεν θα συμβεί απολύτως τίποτα και ότι αυτό είναι μια αποδεκτή συμπεριφορά.

Κι επειδή άκουσα και κάποιο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ να λέει ότι «αν σπάσεις ένα παράθυρο, πρέπει να το πληρώσει όλο το σχολείο», η απάντησή μου είναι: όχι, δεν θα το πληρώσει όλο το σχολείο, όλο το κοινωνικό σύνολο. Θα το πληρώσει η οικογένεια, εάν το παιδί αυτή τη στιγμή προβεί σε μία φθορά.

Γιατί, ξέρετε, αν δεν βάλουμε όρια και ένα πλαίσιο στα παιδιά 14-15 ετών, είναι πολύ εύκολο μετά, όταν θα πάνε στο πανεπιστήμιο, ποιο είναι το υπόδειγμα το οποίο τους έχουμε διδάξει; Μετά θα πάρουν και τη μολότοφ και μετά θα θεωρούν ότι το να τα σπάνε όλα είναι κοινωνικός αγώνας και μια κατάκτηση, ένα κεκτημένο, το οποίο εμείς ουσιαστικά τους το προσφέραμε όταν είχαμε τη δυνατότητα να βάλουμε το πλαίσιο και δεν το κάναμε.

Είμαι φανατικός υπέρμαχος, λοιπόν, της πολιτικής η οποία υιοθετήθηκε από το Υπουργείο, μιας σχετικής, λελογισμένης αυστηροποίησης του πλαισίου των ποινών. Και νομίζω ότι αν μιλήσετε και στην πλειοψηφία των γονέων και των καθηγητών, θα σας πουν ότι αυτό ήταν κάτι το οποίο χρειάζεται σήμερα το ελληνικό σχολείο.

Δεν είμαστε εδώ για να τιμωρήσουμε τα παιδιά. Είμαστε εδώ, όμως, για να βάλουμε ένα πλαίσιο συμπεριφορών για να αντιλαμβάνονται και τα παιδιά. Γιατί, ξέρετε, αυτή τη λογική -τα παιδιά είναι έφηβοι και κάποτε θα γίνουν ενήλικες- κάποιοι θέλουν πάντα να μένουν «παιδιά». Το έχουμε ακούσει αυτό, από την αριστερά κυρίως, για να υπάρχει το άλλοθι αυτής της παιδικότητας της συμπεριφοράς, ότι «πολύ ωραία μπορεί να τα κάνει κανείς χωρίς καμία επίπτωση».

Μαρία Αναστασοπούλου: Πάντως, κ. Πρόεδρε, το πλαίσιο αυτό αφορά στο σχολικό περιβάλλον. Τα παιδιά αυτά κάποια στιγμή φεύγουν από το σχολείο και κλείνουν ραντεβού, όπως είδαμε, μέσα από τα social media, με μαχαίρια στις τσάντες τους προκειμένου να πάνε να παίξουν ξύλο επειδή ένας διπλανός τους μπορεί να τους κοίταξε στραβά. Το έχουμε δει αυτό να συμβαίνει σε πάρα πολλές περιοχές. Μπορεί να αντιμετωπιστεί; Υπάρχουν μέτρα;

Γιώργος Παπαδάκης: Συμπληρωματικά θα πρέπει να πούμε ότι λίγες ώρες μετά που φύγατε από τη Θεσσαλονίκη και παρουσιάσατε αυτό το πρόγραμμα, είχαμε περιστατικό. Έφυγαν από το σχολείο και πήγαν έξω και έπαιζαν ξύλο. Γιατί; Γιατί διαφωνούσαν για έναν αγώνα ποδοσφαίρου στον οποίο είχαν παίξει.

Κυριάκος Μητσοτάκης: Θα έρθω στο θέμα του ποδοσφαίρου, γιατί συνδέονται πολλές φορές τα δύο.

Καταρχάς, επειδή ακριβώς το θέμα αυτό μας απασχόλησε πολύ, υπάρχει πια μια πολύ πιο έντονη, αποτρεπτική παρουσία της Αστυνομίας σε χώρους όπου μαζεύονται έφηβοι, νεαροί και όπου είχαν προκληθεί επεισόδια στο παρελθόν. Είχαμε θέματα -ας πούμε- πολλά στα βόρεια προάστια, στην Κηφισιά. Κάναμε μια συστηματική παρέμβαση. Και, αποτρεπτικά, η παρουσία της Αστυνομίας σίγουρα βοηθάει ώστε να μην έχουμε εκδηλώσεις τέτοιων φαινομένων.

Από εκεί και πέρα, θα ήμασταν πολύ αφελείς αν λέγαμε ότι θα εξαλείψουμε με μιας φαινόμενα βίας των εφήβων, τα οποία σας διαβεβαιώνω ότι σε άλλες χώρες είναι πολύ πιο έντονα. Έχουμε οργανωμένες συμμορίες, βαριά παραβατική συμπεριφορά.

Εδώ ευτυχώς -ευτυχώς, το τονίζω- δεν είμαστε ακόμα εκεί αλλά πρέπει να εξασφαλίσουμε ότι δεν θα φτάσουμε εκεί, διότι δυστυχώς η τάση είναι για περισσότερη βία και περισσότερη ένταση.

Να σκεφτούμε ποια είναι τα πρότυπα των παιδιών αυτών. Πώς μπορούμε δηλαδή να αντιτάξουμε σε μια μουσική, η οποία πολύ συχνά προάγει τη βία και κυρίως τη βία κατά των γυναικών, με άθλια, θα έλεγα, πρότυπα, όπου η γυναίκα ουσιαστικά είναι ένα αντικείμενο για τον άντρα. Γιατί δυστυχώς πολλές φορές υπάρχουν είδη μουσικής που αγαπούν τα παιδιά, που αυτό ακριβώς προάγουν.

Τι θα κάνουμε με την αθλητική βία, γιατί πολλές φορές είναι το πρώτο στάδιο εκδήλωσης βίας έξω από το σχολείο. Εκεί τουλάχιστον νομίζω ότι πρέπει να πούμε ότι από τη στιγμή που κάναμε μια δραστική παρέμβαση στα θέματα του ποδοσφαίρου, αυτοματοποιήσαμε τις ποινές, κάναμε το ηλεκτρονικό εισιτήριο, βάλαμε κάμερες στα γήπεδα, μέχρι στιγμής -τονίζω το μέχρι στιγμής- φαίνεται ότι τα πράγματα πάνε να αλλάξουν.

Και πραγματικά για εμένα το να κερδίσουμε τη μάχη με τον χουλιγκανισμό είναι ένα στοίχημα το οποίο θέλω να το κερδίσω, και στη μνήμη ενός αστυνομικού ο οποίος έχασε τη ζωή του πριν από λίγους μήνες σε ένα αδιανόητο επεισόδιο οπαδικής βίας.

Γιώργος Παπαδάκης: Να πάμε στο θέμα των Τεμπών, το οποίο δεν είναι μια ιστορία την οποία μπορούμε να ξεχάσουμε εύκολα και που έρχεται διαρκώς στην επικαιρότητα με καινούργια στοιχεία. Εδώ υπάρχει από τη μία πλευρά η κυβέρνηση, η οποία κατηγορεί την αντιπολίτευση ότι προσπαθεί να εργαλειοποιήσει το θέμα και από την άλλη πλευρά η αντιπολίτευση να λέει ότι η κυβέρνηση θέλει να συγκαλύψει το θέμα.

Εδώ όμως έχουμε και την «κοινωνική αντιπολίτευση», ας μου επιτραπεί να πω, κ. Πρόεδρε. Σε όλες τις δημοσκοπήσεις, αν και φαίνεται ότι έχετε το προβάδισμα έναντι των άλλων κομμάτων, στα ερωτήματα για το θέμα των Τεμπών ακόμα και ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας υποπτεύονται ότι επιχειρείται η συγκάλυψη.

Κυριάκος Μητσοτάκης: Να σας ρωτήσω εγώ, λοιπόν: να συγκαλύψουμε τι; Στο ερώτημα αυτό δεν παίρνουμε απάντηση. Σας ρωτώ, να συγκαλύψουμε τι ακριβώς; Τι; Ότι δήθεν το τρένο μετέφερε ξυλόλιο, εκρηκτικά και ότι εμείς σπεύσαμε την ώρα του ατυχήματος…

Γιώργος Παπαδάκης: Έχετε καταλήξει ότι δεν μετέφερε;

Κυριάκος Μητσοτάκης: Θα το κρίνει ο πραγματογνώμονας αυτό οριστικά. Ο πρώτος πραγματογνώμονας είπε ότι…

Γιώργος Παπαδάκης: Άρα, δεν μπορούμε να το αποκλείσουμε.

Κυριάκος Μητσοτάκης: Δεν μπορούμε να το αποκλείσουμε, αλλά εγώ πολύ καλά γνωρίζω ένα πράγμα: ότι δεν υπήρχε καμία συγκάλυψη. Αυτό το γνωρίζω πάρα πολύ καλά και θα σας επαναλάβω αυτό το οποίο είπα στη Βουλή και είναι βαριά, ξέρετε, προσβλητικό και δύσκολο για εμένα, τη στιγμή που κλήθηκα να διαχειριστώ τη μεγαλύτερη τραγωδία που μπορούσε κάποιος να διανοηθεί εκείνο το βράδυ, ότι το μυαλό μας θα ήταν στο να συγκαλύψουμε, τι ακριβώς; Κάτι το οποίο στη συνέχεια μάθαμε, χωρίς να υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι ουσιαστικά στα Τέμπη συναντήθηκε το ανθρώπινο λάθος με χρόνιες παθογένειες της δημόσιας διοίκησης; Κάτι το οποίο δεν το έκρυψα ποτέ.

Άκουσα ότι «θέλαμε ντε και καλά να στοχοποιήσουμε τον σταθμάρχη». Ποτέ δεν το είπα εγώ αυτό. Αλλά κανείς δεν αμφισβητεί, από την άλλη, ότι υπήρξε ένα ανθρώπινο λάθος. Αλλά δεν ήταν μόνο το ανθρώπινο λάθος.

Ο ίδιος είπα και το επαναλαμβάνω ότι πάντα θα μας βαραίνει το γεγονός ότι δυστυχώς, παρότι προσπαθήσαμε, δεν προφτάσαμε να έχουμε έτοιμα όλα τα συστήματα ασφαλείας, της τηλεδιοίκησης. Τι θα γινόταν αν τα είχαμε; Πάλι δεν το ξέρουμε μετά βεβαιότητας.

Όμως αυτή είναι η πραγματικότητα για τα Τέμπη. Αυτή είναι η αλήθεια. Ξέρω ότι έχω απέναντί μου μία κοινωνία πολύ καχύποπτη, αλλά το μόνο το οποίο μπορώ να πω αυτή τη στιγμή είναι να αφήσουμε τη Δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι έχει κινηθεί με πολύ γρήγορους ρυθμούς.

Η δική μας δουλειά, η δική μας μέριμνα είναι να μπορέσουμε να εξασφαλίσουμε ότι τα τρένα μας θα είναι ασφαλή.

Μαρία Αναστασοπούλου: Κύριε Πρόεδρε, πάντως η κοινωνία, επειδή ακολούθησαν οι εθνικές εκλογές το 2023 και πήρατε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, φαίνεται ότι σας έδειξε εμπιστοσύνη προκειμένου να πέσει άπλετο φως σε αυτή την υπόθεση. Θέλω να σας ρωτήσω, επειδή μοιάζει σαν να βρίσκετε συνεχώς, ως κυβέρνηση, μπροστά σας ζητήματα τα οποία είτε υποτιμήσατε είτε υποβαθμίσατε είτε δεν απαντήσατε από την πρώτη στιγμή, να μας απαντήσετε με ευθύτητα. Δύο μεγάλα ζητήματα.

Πρώτον, η περίφημη «μονταζιέρα». Φαίνεται, και το είπε ο κ. Τερεζάκης του ΟΣΕ, το παραδέχθηκε για πρώτη φορά δημόσια χθες, ότι σε αυτό το περίφημο ηχητικό που έφτασε σε ένα μέσο ενημέρωσης τις πρώτες ώρες μετά το δυστύχημα, έχει υποστεί μοντάζ. Έχετε στα αλήθεια αναρωτηθεί, ψάξει, διερευνήσει ποιος και γιατί μόνταρε αυτό το υλικό;

Κυριάκος Μητσοτάκης: Δεν το γνωρίζω και δεν γνωρίζω αν είναι αλήθεια. Και να το αποδείξει η Δικαιοσύνη, αν είναι έτσι.

Μαρία Αναστασοπούλου: Είναι μονταρισμένο;

Κυριάκος Μητσοτάκης: Δεν το ξέρω, πιθανώς να είναι, αλλά δεν το ξέρω. Αυτό το οποίο γνωρίζω είναι ότι το υλικό ακέραιο έφτασε στη Δικαιοσύνη και αυτό δεν αμφισβητείται.

Όλες οι ηχητικές συνομιλίες είναι στα χέρια της Δικαιοσύνης. Και το πώς διέρρευσαν στα Μέσα, το τι έπαιξαν μετά τα Μέσα, αυτό είναι κάτι το οποίο δεν μπορώ να το γνωρίζω. Αλλά σε καμία περίπτωση -και αυτό το δηλώνω κατηγορηματικά- δεν υπήρχε καμία κυβερνητική ανάμειξη σε αυτό.

Και επαναλαμβάνω: να συγκαλύψουμε τι ακριβώς; Ξαναθυμηθείτε το βράδυ του ατυχήματος, κα Αναστασοπούλου. Πιστεύετε πραγματικά ότι εκείνη την ώρα, που δεν είχαμε ακόμα εικόνα για το πόσοι νεκροί υπήρχαν, που το μέλημά μας ήταν να περιθάλψουμε τους τραυματίες, που πήγα στο νοσοκομείο στη Λάρισα και είδα συντετριμμένους ανθρώπους οι οποίοι είχαν χάσει τους ανθρώπους τους, ότι το μέλημά μας θα ήταν εκείνη τη στιγμή να πάμε να πειράξουμε κάποια ηχητικά;

Όχι, μισό λεπτό. Είναι βαριά προσβλητικό αυτό το πράγμα. Θέλω να το καταλάβετε. Είναι προσβλητικό για εμένα, για τους ανθρώπους οι οποίοι χειρίστηκαν την κρίση. Τα υπόλοιπα ας τα βρει η Δικαιοσύνη.

Και, στο κάτω-κάτω της γραφής, τα ηχητικά, όλα τα ηχητικά, τα πλήρη ηχητικά διέρρευσαν στα Μέσα δύο μέρες μετά. Δεν υπάρχει αμφιβολία για το τι ειπώθηκε τελικά και για το τι έγινε. Όλοι ξέρουμε την αλήθεια.

Γιώργος Παπαδάκης: Κύριε Πρόεδρε, ενδεχομένως κάποιες τοποθετήσεις για αυτή την τραγική ιστορία να έχουν ενισχύσει το αίσθημα, αν θέλετε, της καχυποψίας για συγκάλυψη. Για παράδειγμα, το μπάζωμα. Το μπάζωμα, που είναι μια ιστορία την οποία επαναλαμβάνουν συνέχεια οι γονείς και που εσείς λέτε ότι κοντά στους γονείς η αντιπολίτευση προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τον πόνο τους.

Ανεξάρτητα από αυτό όμως, και εδώ υπάρχουν στοιχεία όπου η Δικαιοσύνη προσπαθεί να διερευνήσει το θέμα του μπαζώματος. Ακούσαμε την άποψη του Υπουργού Δικαιοσύνης, του κ. Φλωρίδη, ο οποίος είπε ότι «όποιος μιλάει για το μπάζωμα είναι για τα μπάζα». Αυτό δεν ηχεί άσχημα στα αυτιά, ιδιαίτερα των συγγενών;

Κυριάκος Μητσοτάκης: Καταρχάς, οι μόνοι οι οποίοι έχουν δικαίωμα σε αυτή την ιστορία να κάνουν τον θυμό τους πραγματική οργή, ενδεχομένως να πουν μια κουβέντα παραπάνω, να ζητήσουν τα ρέστα από οποιονδήποτε, είναι οι γονείς. Οι γονείς, όμως, όχι τα κόμματα που εργαλειοποιούν τον πόνο των γονέων. 

Διότι δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αυτό γίνεται με πάρα, πάρα πολύ συστηματικό τρόπο και είναι κάτι το οποίο είναι χυδαίο. Θα μπορούσαμε και εμείς να το είχαμε κάνει για το Μάτι. Δεν το κάναμε ποτέ και αυτή είναι η μεγάλη διαφορά της Νέας Δημοκρατίας από αυτούς οι οποίοι εργαλειοποιούν την τραγωδία.

Έρχομαι τώρα στο ερώτημά σας. Ποιο μπάζωμα; Ρωτώ εγώ: το να ρίξεις χαλίκι για να σταθεροποιήσεις το έδαφος να πάει ο γερανός να σηκώσει τα βαγόνια της αμαξοστοιχίας, όχι της εμπορικής, της επιβατικής… Γι' αυτό έγινε. Ήταν μία επιχειρησιακή απόφαση, εμείς ούτε καν το γνωρίζαμε αυτό. Λοιπόν, πάρθηκε μία απόφαση να σταθεροποιηθεί το έδαφος για να σηκωθούν τα βαγόνια…

Μαρία Αναστασοπούλου: Ποιος την πήρε αυτή την απόφαση;

Κυριάκος Μητσοτάκης: Επιχειρησιακά την πήραν οι άνθρωποι στο πεδίο.

Μαρία Αναστασοπούλου: Η Πυροσβεστική;

Κυριάκος Μητσοτάκης: Μα, κα Αναστασοπούλου, κοιτάξτε να δείτε, όταν έχουμε μία τραγωδία, αυτή τη στιγμή… Είχατε πάει στον τόπο του δυστυχήματος;

Μαρία Αναστασοπούλου: Φυσικά. Και πρόσφατα.

Κυριάκος Μητσοτάκης: Το είδατε, λοιπόν. Είδατε λοιπόν βαγόνια, τα οποία ήταν διαλυμένα, με υποψίες ότι από κάτω μπορεί να υπήρχαν νεκροί και τα οποία έπρεπε να σηκωθούν. Και οι άνθρωποι οι οποίοι χειρίζονταν τον χώρο του ατυχήματος θεώρησαν ότι έπρεπε να σταθεροποιηθεί το έδαφος για να σηκώσουν τα βαγόνια.

Να σας πω κάτι; Είναι πάρα, πάρα πολύ δυσάρεστο τέτοιες θεωρίες συνωμοσίας να αναπαράγονται με τόσο μεγάλη συστηματικότητα και να πρέπει εμείς να καλούμαστε να αποδείξουμε ότι είναι ανυπόστατες.

Ο μόνος τρόπος που μπορώ να το κάνω δεν είναι να πείσω εσάς ή τους τηλεθεατές σας, γιατί μπορεί να μην μπορέσω να τους πείσω, είναι να έρθει η ίδια η Δικαιοσύνη, η οποία έχει αναθέσει σε δεύτερο πραγματογνώμονα -και καλά κάνει, ενδεχομένως θα μας πάρει λίγο παραπάνω χρόνο- να διαψεύσει όλα αυτά τα οποία εγώ γνωρίζω, με βάση τα στοιχεία τα οποία έχω στη διάθεσή μου, ότι είναι αναληθή.

Μαρία Αναστασοπούλου: Επειδή σας έχουμε δει σε αντίστοιχες φάσεις, τώρα εδώ μιλάμε για μία μεγάλη εθνική τραγωδία, να παραδέχεστε λάθη που έχουν γίνει, κοιτάζοντας πίσω αυτόν τον χρόνο στη διαχείριση της υπόθεσης των Τεμπών, θέλω να σας ρωτήσω αν πιστεύετε ότι έγιναν λάθη από την πλευρά της κυβέρνησης και αν, επειδή πάρα πολλά