Τις τελευταίες ημέρες διαβάζουμε είτε αναλύσεις από το εξωτερικό, είτε ρεπορτάζ από το εσωτερικό, με αντικείμενο τις «οικονομικές επιτυχίες» της κυβέρνησης στους μακροοικονομικούς στόχους. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην αντιμετώπιση και στη μείωση του χρέους.

Ωστόσο, είναι και ένα άλλο «χρέος», πολύ πιο βαρύ και ιστορικών διαστάσεων: είναι το εθνικό χρέος. Και σε αυτόν τον τομέα, κάθε ψύχραιμος και έντιμος παρατηρητής δεν μπορεί παρά να αναγνωρίσει ότι η κυβέρνηση έχει ανταποκριθεί με τρόπο παραπάνω από θετικό.

Θα αποτελούσε πολιτική μικροψυχία και επίδειξη μικροκομματικής τύφλωσης να μην ομολογήσει κάποιος ότι τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα έχει ενισχύσει τη θέση της στη νέα γεωπολιτική αρχιτεκτονική. Και για να μην υπάρχουν παρανοήσεις: επίσης πολιτική μικροψυχία θα ήταν αν κάποιος πίστωνε ολόκληρη αυτήν τη νέα εικόνα αποκλειστικά και μόνο στην κυβέρνηση. Επί παραδείγματι: στον τομέα της ενέργειας η κυβέρνηση κινήθηκε σε άξονες που είχαν υπηρετήσει και προηγούμενες κυβερνήσεις, ασφαλώς από το 2019 και ιδίως μετά τις εκλογές του 2023 με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα και σχεδόν… εμμονική προσήλωση. Και αυτό παρά την ακατανόητη στάση κομμάτων της αντιπολίτευσης, τα οποία αν και είχαν υπηρετήσει το ίδιο μοντέλο, εντούτοις παραδόθηκαν σε πρόσκαιρες δημαγωγικές εκρήξεις για να ικανοποιήσουν κομματικές ισορροπίες στελεχών τους – και σίγουρα, όχι απόψεις της πλειονότητας των πολιτών…

Δεν είναι όμως η ενέργεια ο μοναδικός τομέας στον οποίον καταγράφεται το ίδιο μοτίβο αντίδρασης: της ταχύτατης (και μερικές φορές κάτω από τα ραντάρ) κυβερνητικής κίνησης, αλλά και της επιπόλαιας απάντησης από την αντιπολίτευση. Οταν προηγούμενες κυβερνήσεις επένδυσαν -και ορθώς- σε αμυντικές συμφωνίες με τις ΗΠΑ και τη Γαλλία, δεν νοείται όταν ολοκληρώνονται ή εξελίσσονται από τη Ν.Δ. να αντιδρούν σαν να πρόκειται για… εθνική προδοσία! Κάτι που άλλωστε έχει αντίκτυπο στις δημοσκοπήσεις…

Μπορεί κάποιο κόμμα να κατηγορηθεί ότι έδρασε με καθυστέρηση, με μειωμένα αντανακλαστικά ή με χαμηλές ταχύτητες. Ομως κανένα κόμμα δεν μπορεί να κατηγορηθεί ότι αντέδρασε αντεθνικά και εις βάρος της πατρίδας.

Με τις εξελίξεις στα εθνικά, στο SAFE, στην ενέργεια, στις αμυντικές συνεργασίες, δεν ψήλωσε η Ν.Δ. Δυνάμωσε η Ελλάδα, η οποία πλέον υπολογίζεται και λογίζεται όχι ως παρίας ή αδύναμος κρίκος, αλλά ως συνεπής και αξιόπιστος σύμμαχος. Και αυτό αποτελεί εθνική επιτυχία και παρακαταθήκη για την οποιαδήποτε επόμενη κυβέρνηση.