Εχει περάσει στον πυρήνα της διοίκησης, επηρεάζοντας κρίσιμες αποφάσεις που καθορίζουν την κατεύθυνση ενός οργανισμού.
Οι επιλογές σε επίπεδο επενδύσεων, χρήσης πόρων και σχέσεων με stakeholders περνούν πλέον μέσα από ESG κριτήρια. Οχι ως επιβεβλημένη συμμόρφωση, αλλά ως ένδειξη αξίας, ανθεκτικότητας και στρατηγικού προσανατολισμού. Το ζητούμενο δεν είναι να δηλώνεις τι κάνεις, αλλά να αποδεικνύεις γιατί το κάνεις και πώς συνδέεται με ένα βιώσιμο επιχειρηματικό μοντέλο.
Ταυτόχρονα, το ρυθμιστικό πλαίσιο γίνεται αυστηρότερο. Με την εφαρμογή της Οδηγίας CSRD και των προτύπων ESRS, οι επιχειρήσεις υποχρεούνται να ενσωματώσουν τις αρχές βιωσιμότητας σε όλες τις λειτουργίες τους. Η απαίτηση για «διπλή ουσιαστικότητα» -να αξιολογούν τόσο τον κοινωνικοπεριβαλλοντικό τους αντίκτυπο όσο και τον αντίκτυπο αυτών των παραγόντων στην οικονομική τους επίδοση- επιβάλλει αλλαγές σε δομές, διαδικασίες και εργαλεία. Περίπου 50.000 εταιρείες στην Ε.Ε. καλούνται να ανταποκριθούν στις νέες απαιτήσεις, επενδύοντας σοβαρά σε ESG στρατηγική και data governance.
Βέβαια, παγκοσμίως η εικόνα παραμένει αντιφατική. Στις ΗΠΑ, η πίεση για εφαρμογή ESG κανόνων έχει μειωθεί. Στην Ευρώπη, η Κομισιόν επιδιώκει απλοποίηση με το «Omnibus» πακέτο μέτρων – προκαλώντας, ωστόσο, ανησυχίες για τη διαφάνεια και τη νομική ασφάλεια, κυρίως για μικρομεσαίες επιχειρήσεις που ενδέχεται να μείνουν εκτός πλαισίου.
Για τις επιχειρήσεις, η μετάβαση δεν είναι εύκολη ούτε προαιρετική. Απαιτεί σαφές όραμα, εξειδικευμένες ομάδες, εξωτερικούς συνεργάτες, κατάλληλα συστήματα και διοικητική δέσμευση. Το ESG δεν είναι θέμα μόδας, ούτε απλώς κοινωνικής ευαισθησίας. Είναι το νέο πλαίσιο στρατηγικής, εκεί όπου επανακαθορίζονται το επιχειρηματικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και η ευκαιρία για τις επιχειρήσεις που δεν παρακολουθούν απλώς τις εξελίξεις, αλλά τις διαμορφώνουν.
