Επειτα από δεκαετίες που χαρακτηρίστηκαν από δημοσιονομικές ανισορροπίες, υπερβολική εξάρτηση από την κατανάλωση και από δραστηριότητες χαμηλής προστιθέμενης αξίας, είναι επιτακτική η ανάγκη για ριζικό επανασχεδιασμό του τρόπου με τον οποίο παράγεται πλούτος στη χώρα.
Η Ελλάδα χρειάζεται ένα διαφορετικό μοντέλο ανάπτυξης, περισσότερο ανθεκτικό, εξωστρεφές, στηριγμένο στην καινοτομία, στην ενσωμάτωση νέων τεχνολογιών.
Στο επόμενο διάστημα, θα πρέπει να υλοποιήσουμε έναν εθνικό σχεδιασμό που μετατοπίζει το κέντρο βάρους από την κατανάλωση στην παραγωγή με υψηλή προστιθέμενη αξία, σε τομείς όπως η βιομηχανία και η μεταποίηση, ο ποιοτικός και βιώσιμος τουρισμός, ο πρωτογενής τομέας, σε κλάδους παραδοσιακούς, όπου η χώρα διαθέτει εξαγωγική τεχνογνωσία και έμπειρο ανθρώπινο δυναμικό, αλλά και σε αναδυόμενους, στρατηγικής σημασίας κλάδους.
Είναι σημαντικό να ενισχυθούν με κατάλληλα κίνητρα και πολιτικές νέες επενδύσεις στη βιομηχανία, ιδιαίτερα σε τομείς με εξαγωγικό προσανατολισμό – όπως η φαρμακοβιομηχανία, τα ποιοτικά τρόφιμα και οι πράσινες τεχνολογίες. Η αγροδιατροφή νέας γενιάς θα πρέπει να βρεθεί στο επίκεντρο αυτής της προσπάθειας, με έμφαση στην καινοτομία, στο branding και στην αξιοποίηση νέων τεχνολογιών και ψηφιακών εργαλείων. Παράλληλα, απαιτούνται ισχυρά κίνητρα για την ανασυγκρότηση της παραγωγής σε περιοχές που υπέστησαν αποβιομηχάνιση.
Η ενεργειακή αυτάρκεια μέσω ΑΠΕ και ενεργειακών κοινοτήτων, η αποθήκευση ενέργειας, η προώθηση της κυκλικής οικονομίας και των βιώσιμων υποδομών, αλλά και η επιτάχυνση της ψηφιοποίησης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και του δημοσίου τομέα, συνιστούν κρίσιμες προϋποθέσεις για το άλμα παραγωγικότητας που χρειάζεται η χώρα.
Εξίσου επιτακτική ανάγκη είναι η επένδυση στο μεγάλο συγκριτικό μας πλεονέκτημα, το ανθρώπινο δυναμικό. Η ανάπτυξη σύγχρονων, κυρίως ψηφιακών, τεχνικών και πράσινων δεξιοτήτων, η σύνδεση της εκπαίδευσης με την παραγωγή και η δημιουργία συνθηκών για να παραμείνουν -ή να επιστρέψουν- οι νέοι επιστήμονες είναι κομβικής σημασίας.
Είναι, παράλληλα, απαραίτητο να ενισχυθεί η πρόσβαση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων σε τεχνολογία, υποδομές και αγορές, μέσα από συνεργατικά σχήματα και με κριτήρια καινοτομίας, όχι μεγέθους.
Ταυτόχρονα, θα πρέπει να επισπευσθούν οι μεταρρυθμίσεις για ένα σταθερό, απλούστερο και σαφές θεσμικό πλαίσιο, για ένα σύγχρονο, λειτουργικό εκπαιδευτικό σύστημα, για την αποτελεσματική αξιοποίηση των ευρωπαϊκών πόρων, για ένα δίκαιο και ανταγωνιστικό φορολογικό περιβάλλον, για την επιτάχυνση της διαδικασίας απονομής της δικαιοσύνης.
Τέλος, η αναβάθμιση της διεθνούς εξωστρέφειας της ελληνικής οικονομίας προϋποθέτει επενδύσεις σε σύγχρονες υποδομές, εφοδιαστικές αλυσίδες και διασύνδεση της χώρας με τις διεθνείς ροές εμπορίου, ενέργειας και δεδομένων. Προϋποθέτει, επίσης, ένα κράτος το οποίο θα λειτουργεί ως επιταχυντής και όχι ως εμπόδιο στις προσπάθειες του ιδιωτικού τομέα, με επιτελικό ρόλο, συνεκτικό σχεδιασμό, συνέπεια και συνέχεια.
Στα χρόνια που έρχονται, η Ελλάδα πρέπει και μπορεί να παράγει περισσότερο και καλύτερα. Το ΕΒΕΑ παραμένει σταθερός εταίρος του κράτους και της επιχειρηματικής κοινότητας στη διαμόρφωση ενός σύγχρονου και ανταγωνιστικού αναπτυξιακού μοντέλου. Ενωμένοι, με τόλμη και ρεαλισμό, μπορούμε να ενισχύσουμε τη θέση της Ελλάδας σε μια διαρκώς μεταβαλλόμενη παγκόσμια οικονομία.
