Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές σε περιόδους έντονων οικονομικών κρίσεων. Το ίδιο συμβαίνει και στην Ελλάδα.
Το κράτος δέχεται/κατανοεί ότι στη ζωή ενός ανθρώπου μπορεί να προκύψει το οτιδήποτε ανάποδο και του προσφέρει τη δυνατότητα να το αντιμετωπίσει, χωρίς να χρειαστεί, για παράδειγμα, να απολέσει περιουσιακά στοιχεία.
Μια τέτοια περίπτωση είναι ο εξωδικαστικός μηχανισμός ρύθμισης οφειλών. Πρόκειται -να θυμίσω- για μία πρόταση του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδος, που καταθέσαμε την περίοδο της κρίσης χρέους στη χώρα μας και η οποία είχε ως στόχο οι οφειλές του πολίτη από όλες τις πηγές (εφορία, ασφαλιστικά ταμεία, τράπεζες) να αντιμετωπίζονται/ρυθμίζονται συνολικά και μέσω ψηφιακής διαδικασίας, χωρίς να απαιτείται η προσφυγή στα δικαστήρια, και με παράλληλη προστασία της πρώτης κατοικίας.
Τι έχουν δείξει τα αποτελέσματα της λειτουργίας αυτού του μηχανισμού μέχρι σήμερα; Δύο πράγματα.
Πρώτον, ότι η σύσταση και η λειτουργία αυτού του μηχανισμού ήταν κάτι παραπάνω από απαραίτητες και αναγκαίες για την ανακούφιση των νοικοκυριών και την ελάφρυνσή τους από δυσβάσταχτα και μη διαχειρίσιμα χρέη. Και αυτό φάνηκε από τη σημαντική εκδήλωση ενδιαφέροντος.
Δεύτερον, και ακόμα σημαντικότερο, ο δυναμικός χαρακτήρας του ίδιου του μηχανισμού. Δηλαδή, το οικονομικό επιτελείο, καταγράφοντας τα δεδομένα στην πραγματική οικονομία, στην αγορά, και αναλύοντας τα επίσημα στατιστικά στοιχεία προχώρησε σε αλλαγές και επικαιροποίηση των κριτηρίων ένταξης στον εξωδικαστικό, ώστε να δίνεται δυνατότητα σε ακόμα περισσότερους οφειλέτες να ρυθμίσουν τα χρέη τους μέσω αυτής της οδού.
Η ύπαρξη της δεύτερης ευκαιρίας, λοιπόν, είναι κάτι παραπάνω από σημαντική και απαραίτητη.
Για όλους; Οχι βέβαια. Μόνο για τους εξ ανάγκης ασυνεπείς στις υποχρεώσεις τους. Για όσους, δηλαδή, βρέθηκαν σε αδυναμία αποπληρωμής των οφειλών τους, λόγω μιας ξαφνικής και επώδυνης διαταραχής στα οικονομικά τους.
Και όχι για τους κατ’ επάγγελμα μπαταχτσήδες. Αυτούς, δηλαδή, που λειτουργούν και ζουν εις βάρος όλων μας, εκμεταλλευόμενοι την ανοχή και τα κενά στη λειτουργία κράτους και τραπεζών.
Και αυτή η δεύτερη ευκαιρία είναι υψίστης σημασίας και για τους συνεπείς οφειλέτες. Διότι βοηθά στην ομαλοποίηση των συνθηκών και της λειτουργίας της οικονομίας και της αγοράς, χωρίς να τους φορτώνει με πρόσθετα κόστη που προκαλούνται από την ύπαρξη όλων αυτών των στρεβλώσεων και που μπορεί να οδηγούν κάποιους σε αδυναμία αποπληρωμής των υποχρεώσεών τους.
