«Η αναζήτηση της Λώρα Ντουράντ»

Δυο θαυμάσιοι ηθοποιοί, ο Μάκης Παπαδημητρίου και ο Μιχάλης Σαράντης, πρωταγωνιστούν στην κωμική ταινία δρόμου «Η αναζήτηση της Λώρα Ντουράντ» του Δημήτρη Μπαβέλλα. Συγκάτοικοι, άνεργοι και φίλοι, ο Αντώνης και ο Χρήστος μοιράζονται και έναν πλατωνικό έρωτα για τη Λώρα Ντουράντ, μια μυθική πορνοστάρ των 90s, τα ίχνη της οποίας έχουν εξαφανιστεί μυστηριωδώς. Όταν αποφασίζουν να την ανακαλύψουν, συναντούν διάφορους παράξενους ανθρώπους που ξέρουν πολλά-ή λίγα-για την τύχη της. Στους δεύτερους ρόλους βρίσκουμε τον Αλέξανδρο Λογοθέτη, τον Δάνη Κατρανίδη και την Υβόννη Μαλτέζου. 

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Δ.Μπαβέλλας μπαίνει σε ένα παιχνίδι αναζήτησης. «Βασικό θέμα σε όλες τις ταινίες μου είναι το κυνήγι της προσωπικής ελευθερίας που συνεχώς υπεκφεύγει», λέει στο Real.gr. «Έτσι και στη Λώρα, οι δύο βασικοί χαρακτήρες κόβουν τους δεσμούς τους με την πραγματικότητα και εφορμούν σε ένα ταξίδι στις εικόνες και τους ήχους της πάλαι ποτέ νιότης τους, ένα ταξίδι στις εφηβικές τους αναμνήσεις, ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο με οδηγό όσα τους συγκινούσαν όταν ήταν αθώα παιδιά».

Γιατί διάλεξε για αντικείμενο της αναζήτησης μια σταρ του αισθησιακού σινεμά; «Η Λώρα είναι μια γυναίκα που αρνείται να συμβιβαστεί και σπάει τα δεσμά της σόουμπιζ», απαντά ο Δ. Μπαβέλλας. «Στο πρόσωπό της βλέπω τον κάθε άνθρωπο που προσπαθεί να αντισταθεί σε όσα η σύγχρονη κοινωνία φορτικά επιβάλλει. Να σημειωθεί εδώ ότι σε κανένα σημείο του φιλμ δεν ξεχωρίζουμε το χώρο της «ώριμης» σόουμπιζ από τη «συμβατική» γιατί, απλούστατα, δεν διαφέρουν σε τίποτα. Αυτή ακριβώς η ανατρεπτική επιλογή είναι που οι δυο φίλοι θαυμάζουν περισσότερο στη Λώρα. Από εκεί πηγάζει ο πλατωνικός τους έρωτας για εκείνη. Γιατί, όσο κι αν ακούγεται οξύμωρο, η πορνοστάρ Λώρα Ντουράντ συμβολίζει τη χαμένη αθωότητα των δύο ηρώων και όσων από εμάς ταυτιζόμαστε μαζί τους. Βασικά έχουμε όλοι μέσα μας λίγο από τη Λώρα!»

Σκοπός του Δ. Μπαβέλλα ήταν να φτιάξει ένα κλασικό δίδυμο σαν αυτά που έχουμε αγαπήσει στο σινεμά, από τον «Καλό, τον Κακό και τον Άσχημο» μέχρι τους «Blues Brothers», αλλά και στο «Χαμός στην Τσάιναταουν» του Τζον Κάρπεντερ. «Νομίζω ότι ο Μάκης και ο Μιχάλης είναι δυο ηθοποιοί με πολλές αποχρώσεις, που στην ταινία αλληλοσυμπληρώνονται σαν γινγκ και γιανγκ», μας λέει. «Εκεί που τελειώνει η ενέργεια του ενός ξεκινά του άλλου, έχουν μαζί μια φοβερή δυναμική, κάτι που υπογραμμίσαμε με το μοντέρ της ταινίας Γιώργο Γεωργόπουλο και το φέραμε σε πρώτο πλάνο- με επιτυχία θέλω να πιστεύω».

Το ένα μέλος του διδύμου, ο Μιχάλης Σαράντης, τον οποίο πρόσφατα θαυμάσαμε και στην ταινία «Απόστρατος», εκφράζει την εκτίμησή του για τις ικανότητες, το ταλέντο αλλά, κυρίως, το ήθος του συμπρωταγωνιστή του. «Ήταν χαρά μου που παίξαμε μαζί με τον Μάκη και μακάρι να ξανανταμώσουμε», λέει στο Real.gr.

Τι τον κέντρισε να συμμετάσχει στο κινηματογραφικό αυτό ταξίδι; «Tο μεγάλο σουξέ της ταινίας λέγεται “We will never grow old” και διέπει όλη την ιστορία, αλλά και την προσωπική μου σχέση με την ταινία», απαντά. «Η ανάγκη για φυγή από την πραγματικότητα, ένα ταξίδι που ξεκινά χωρίς να έχεις ιδέα που θα καταλήξει και ο εφηβικός έρωτας δυο φίλων για ένα πανέμορφο κορίτσι, τους οποίους ενώνουν πιο πολύ αυτά που δεν λένε παρά αυτά που λένε, είναι πράγματα που με συγκίνουσαν πάντα. Στην ταινία αυτές οι γραμμές είναι πεντακάθαρες, πράγμα που γουστάρω πολύ».

Άραγε, είναι καλύτερο να φτάνει κανείς στην (όποια) Ιθάκη του ή να παραμένει αιώνιος ταξιδιώτης; «Η ανάγκη του καθένα είναι διαφορετική, αναλόγως την φάση στην οποία βρίσκεται, τις σκέψεις που τον κατακλύζουν, το αεράκι που φυσά και μπορεί να του πάρει τα μυαλά και να τον ωθήσει να φέρει όλη τη ζωή του τούμπα», εξηγεί ο Μ. Σαράντης. «Σημασία, ούτως ή άλλως, έχει η εκκίνηση, όχι η κατάληξη του ταξιδιού. Η διαδρομή σίγουρα έχει το ενδιαφέρον, όπως και η ζωή. Είναι σαν να με ρωτάτε εάν θέλω να ζω ή να φτάσω στο τέρμα της ζωής, στο τέλος του παιχνιδιού. Όλα βρίσκονται στην εκκίνηση και στο έναυσμα. Δεν θέλω να φτάσω σε καμία Ιθάκη και αν φτάσω ποτέ, μάλλον θα θέλω να σηκωθώ και να ψάξω κάποιο άλλο νησί. Τα πράγματα, για να μην πολυλογώ, δεν έχουν τέλος. Καθε τέλος είναι μια καινούργια αρχή».

Info: Η ταινία «Η αναζήτηση της Λώρα Ντουράντ» θα προβληθεί το Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου, στις 19.30, στον θερινό κινηματογράφο «Αίγλη Ζαππείου» και την Παρασκευή 2 Οκτωβρίου, στις 19.30, στον θερινό κινηματογράφο «Λαϊς-Ταινιοθήκη».

«Εφτά λεπτά Ψυχής»

Ίσως η πιο αναμενόμενη ελληνική ταινία στο φετινό Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας «Νύχτες Πρεμιέρας» είναι το συναρπαστικό ντοκιμαντέρ «Εφτά Λεπτά Ψυχής». Αφενός, επειδή αντανακλά μία ακόμα, για πολλούς απρόβλεπτη πλευρά του πολυσχιδούς Πάνου Βλάχου. Αφετέρου, λόγω του θέματός της.

Η κάμερα στρέφεται στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896, συγκεκριμένα στον Μαραθώνιο και στην απρόσμενη νίκη του Σπύρου Λούη, ενός νερουλά από το Μαρούσι. Η νίκη αμφισβητήθηκε από τον μαραθωνοδρόμο που επίσημα τερμάτισε δεύτερος, τον αθλητή Χαρίλαο Βασιλάκο, αλλά και άλλους. Στην όλη ιστορία αποδόθηκαν προσωπικές, πολιτικές, εθνικές και ιδεολογικές αποχρώσεις, και αυτό κίνησε το ενδιαφέρον του Π. Βλάχου, ο οποίος βρέθηκε για πρώτη φορά πίσω από την κάμερα, με το ερώτημα: ήταν ο θρυλικός εκείνος μαραθώνιος ένας ανεπανάληπτος αθλητικός άθλος ή μια τεράστια απάτη; «Είμαι αντίθετος στις θεωρίες συνωμοσίας», διευκρινίζει ο σκηνοθέτης στο Real.gr. «Όμως, μου αρέσει να αφηγούμαι ιστορίες, ειδικά αν μέσα από αυτές μπορούμε να δούμε και την αντανάκλαση της δικής μας ποιότητας, ως άνθρωποι».

Βασισμένος σε όσες περισσότερες πηγές μπόρεσε να βρει (δημοσιεύματα, μαρτυρίες συγγενών, τηλεοπτικές εκπομπές, γνώμες ειδικών του αθλητισμού) αλλά και στο χιούμορ, στα έξυπνα γραφικά, στη συγκίνηση και στο σασπένς, ο σκηνοθέτης θέλησε να φωτίσει τον Σπύρο Λούη και κάποιους συναθλητές του, όπως τον εμβληματικό Βασιλάκο ή τον Σπύρο Μπελόκα, ο οποίος αποκλείστηκε από τον αγώνα. Κίνητρά του ήταν η αγάπη του για το άθλημα, η ανάγκη του να προβληματίσει το κοινό σε πολλά επίπεδα αλλά και η ίδια του η περιέργεια. «Καθώς προχωρούσα βήμα-βήμα με την ταινία, άλλαξα πολλές φορές γνώμη σχετικά με την αλήθεια», ομολογεί.

Μάλιστα, έτρεξε και ο ίδιος δύο μαραθωνίους, για να διαπιστώσει στο σώμα του αν το κατόρθωμα του Λούη ήταν εφικτό. «Δεν υπήρχε photo finish σε εκείνον τον αγώνα», εξηγεί. «Ήθελα, λοιπόν, και από τη θέση του δρομέα, να φτάσω την έρευνα και την ιστορική ακρίβεια όσο πιο μακριά μπορούσα. Νομίζω ότι στα «Εφτά λεπτά ψυχής» πετύχαμε έναν πολύ υψηλό βαθμό αντίληψης του τι έγινε τότε».

Πιστεύει, άραγε, ότι στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη από ποτέ να γυρίζουμε στο παρελθόν; «Εγώ εμπνέομαι από το παρελθόν», απαντά. «Και στην υποκριτική μου, και στη μουσική μου, και στα πάντα. Τις προάλλες που ήμουν στο edit room και κάναμε τις τελευταίες αλλαγές στην ταινία, άκουγα ένα τραγούδι του Μίλτου Πασχαλίδη σε στίχους του Ελευθερίου, που λέει «Ήμαστε άρρωστοι βαριά από νοσταλγία». Αυτός ο στίχος με έχει κυνηγήσει. Πάνω σε αυτόν έκανα το αφήγημα της ταινίας. Νιώθω ότι, κατανοώντας την ιστορία του Λούη, έγινα καλύτερος άνθρωπος, καλύτερος καλλιτέχνης και καλύτερος δρομέας».

Στο ντοκιμαντέρ «Εφτά λεπτά ψυχής» εμφανίζονται και καταθέτουν την άποψή τους οι Δημήτρης Θεοδωρακάκος, Γιάννης Κούρος, Χαρίλαος Βασιλάκος, Paco Borao, Dr Yannis Pitsiladis, ενώ αφηγούνται ο Αιμίλιος Χειλάκης, ο Νίκος Καλογερόπουλος και ο Πάνος Βλάχος.

Info: Το ντοκιμαντέρ «Εφτά λεπτά ψυχής» θα προβληθεί την Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου, στις 19.45, στον θερινό κινηματογράφο «Ριβιέρα».

«No  Heroes»

Τη σεζόν 2018-19, η ομάδα μπάσκετ με αμαξίδιο του Αθλητικού Συλλόγου Κινητικά Αναπήρων Μαρούσι επέτρεψε σε ένα κινηματογραφικό συνεργείο να ακολουθήσει τις προπονήσεις, τους αγώνες και τις μετακινήσεις της. Στο ντοκιμαντέρ «No heroes», τα μέλη της φροντίζουν, μέσα από συνεντεύξεις, να μας διαφωτίσουν σχετικά με το άθλημα, τις συνθήκες διεξαγωγής του στην Ελλάδα και την διάδραση τους με το αμαξίδιο.

Ζητήσαμε από τον σκηνοθέτη Γιώργο Βιτσαρόπουλο να μας βάλει στο κλίμα της ταινίας του και να μοιραστεί μαζί μας τις δυσκολίες και τις χαρές που βίωσε στη διάρκεια των γυρισμάτων.

«Είχαμε γνωρίσει τα μέλη της ομάδας πριν τα γυρίσματα», λέει ο σκηνοθέτης στο Real.gr. «Τη στιγμή που μπήκε η κάμερα στις προπονήσεις, είχε ήδη χτιστεί μεταξύ μας μια αμοιβαία σχέση εμπιστοσύνης. Παρόλα αυτά, δεν ήμασταν φίλοι και έτσι, κάθε φορά που εμφανιζόμασταν για γύρισμα, από την δική μας πλευρά υπήρχε μια νευρικότητα. Μήπως επεμβαίναμε στις διαδικασίες με τρόπο ενοχλητικό, έστω και αν οι όροι είχαν προσυμφωνηθεί;»

Σιγά-σιγά, συνεργείο και ομάδα «λύθηκαν» και άρχισαν να το διασκεδάζουν. «Όταν, όμως, ξεκίνησαν οι επίσημοι αγώνες, τότε βρεθήκαμε απέναντι σε ένα διαφορετικό σκηνικό μεγάλης έντασης, από το οποίο μία-δυο φορές αναγκαστήκαμε να αποχωρήσουμε», θυμάται ο Γ. Βιτσαρόπουλος. «Όχι ως φυσική παρουσία, απλώς νιώσαμε πως οι κάμερες έπρεπε να σβήσουν, διότι η λειτουργία τους έμοιαζε παρεμβατική στα αθλητικά δρώμενα. Αργότερα, στο στάδιο του μοντάζ, το να χτίσουμε εκ νέου την εξέλιξη, έχοντας χάσει σημαντικά στιγμιότυπα, μας έφερε απέναντι στην μεγαλύτερη πρόκληση της διαδικασίας του ντοκιμαντέρ».

Σήμερα, περίπου έναμιση χρόνο μετά το τέλος των γυρισμάτων, είναι όλοι φίλοι μεταξύ τους. «Συνεχίζουμε να πηγαίνουμε στους αγώνες», λέει ο σκηνοθέτης. «Προσωπικά, είμαι μέλος του διοικητικού συμβουλίου του ΑΣΚΑ Μαρούσι. Είναι αυτό ακριβώς που δεν περιμένεις, έχοντας πάρει τις πρώτες στροφές: Πως δηλαδή, θα καταλήξεις ισότιμο μέλος μιας κοινότητας, στην μεριά της οποίας δεν είχες προηγουμένως κοιτάξει ποτέ».

Info: Το ντοκιμαντέρ «No  heroes» θα προβληθεί τη Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου, στις 10.45, στον θερινό κινηματογράφο «Τριανόν».