Εμείς νομίζουμε ότι το βάλαμε πολύ σωστά και αντικειμενικά στο τραπέζι των συζητήσεων αλλά περνά επικίνδυνα ο καιρός και παραμένει ακόμη αναπάντητο.
Ποια είναι η συνέπεια; Το υψηλό ενεργειακό κόστος να υπονομεύει την ανταγωνιστικότητα της βιομηχανίας. Να ενισχύει τις πληθωριστικές πιέσεις μας. Να απειλεί την παραγωγική βάση της χώρας με εξαιρετικά πρόσθετα βάρη στη βιομηχανική παραγωγή μας.
Παράλληλα, παρά τη μεγάλη διείσδυση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και τη σταθεροποίηση του κόστους φυσικού αερίου, η Ελλάδα εξακολουθεί να καταγράφει από τις υψηλότερες τελικές τιμές ηλεκτρικής ενέργειας στην Ευρώπη.
Η απάντηση που συνήθως παίρνουμε στο όλο θέμα είναι η εφαρμογή του target model στην ελληνική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας.
Δυστυχώς, το έχουμε επισημάνει και αυτό, το target model στην ελληνική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας δεν έχει αποδώσει τα αναμενόμενα αποτελέσματα, δεν οδήγησε ούτε σε μείωση των τιμών ούτε ενίσχυσε τον ανταγωνισμό. Η δε έλλειψη επαρκούς ρευστότητας και ανταγωνισμού στην προμήθεια ηλεκτρικής ενέργειας επιβαρύνει δυσανάλογα τις ενεργοβόρες επιχειρήσεις και περιορίζει τη δυνατότητα διαπραγμάτευσης καλύτερων τιμών.
Μένει συνεπώς χωρίς απάντηση και το τελικό ερώτημα: ποια μέτρα θα ληφθούν τόσο για χαμηλότερο ρεύμα στους καταναλωτές όσο και για το υψηλό κόστος της βιομηχανίας αλλά και ποιες μεταρρυθμίσεις θα γίνουν αναφορικά με τη λειτουργία του Ελληνικού Χρηματιστηρίου Ενέργειας ώστε η τιμή χονδρικής πώλησης ηλεκτρικού να μη διαμορφώνεται με βάση την πάντοτε ακριβότερη οριακή τιμή
Νομίζω ότι είναι χρήσιμο να μην παραλείψουμε ότι η Ιταλία, η Γαλλία, το Βέλγιο, η Σουηδία, η γειτονική μας Βουλγαρία, ακόμα η Τσεχία και η Ρουμανία, εξασφαλίζουν προϋποθέσεις ενεργειακού κόστους σε σημείο που να προσελκύουν και επενδύσεις σε μια τόσο δύσκολη (ενεργειακά) εποχή όπως η σημερινή.
Να μην προσπερνάμε και την ακατανόητη επιμονή της Ευρωπαϊκής Ενωσης να παροτρύνει τα κράτη-μέλη της να εξασφαλίσουν ως και 50% φθηνότερες τιμές στην ενέργεια και να τη φτάσουν ως 50 ευρώ, για να μη χαθεί, όπως επιμένουν οι υπεύθυνοι της Επιτροπής, το επίπεδο ανταγωνιστικότητας στην Ε.Ε.
Συνεπώς αυτό που δεν βλέπουμε και πρέπει να μας προβληματίσει από τώρα είναι το ποιος τελικά θα πρέπει να χρεωθεί το κόστος παραγωγής για το οποίο κανείς δεν δίνει σήμερα πειστική απάντηση.
Θεωρώ τέλος ότι δεν είναι υπερβολή να πούμε πως η μείωση των σημερινών τιμών στο ηλεκτρικό ρεύμα αγγίζει καθαρά και τα πολιτικά θέματα. Θα το δουν όμως έτσι και στην κυβέρνηση;
