Τι συνδέει και τι χωρίζει τα πρόσωπα μεταξύ τους; Τι είναι εκείνο που θα αναγκάσει παλιούς λογαριασμούς να ανοίξουν ξανά, θα ενεργοποιήσει αναπάντεχα ένστικτα και θα αλλάξει τις ισορροπίες για πάντα; Και ποιον ρόλο θα παίξει το “Dodo” σε όλα αυτά;

“Αγαπώ τα παραμύθια”, λέει ο σκηνοθέτης Πάνος Κούτρας στο Real.gr και, βεβαίως, ουδείς αμφιβάλλει. Κατά καιρούς, από τις ταινίες του έχουν περάσει γιγαντιαίοι μουσακάδες, ιπτάμενοι δίσκοι και υπερφυσικά κουνέλια, γιατί όχι, λοιπόν, και ένα εξαφανισμένο πουλί; “Ήθελα, χρόνια τώρα, να κάνω ένα φιλμ με πολλούς χαρακτήρες, συν κάτι που εισβάλλει ανάμεσά τους”, εξηγεί ο ευφάνταστος δημιουργός. “Το ντόντο, τρομακτικό και συγχρόνως λίγο γελοίο, ενσωματώνει πολλά στοιχεία της εποχής μας. Πέθανε πολύ βίαια εξαιτίας του ανθρώπου, που το εξαφάνισε κυριολεκτικά, απλώς και μόνο επειδή ήταν διαφορετικό και πολύ αθώο. Είναι ο πρόσφυγας, ο μετανάστης, που μπαίνει σε μια κοινωνία για να την ταράξει, μόνο και μόνο για να συνειδητοποιήσουν όλοι αυτοί ότι ίσως ο ξένος είναι εκείνος που θα τους σώσει. Λίγο -πολύ, όλοι μας νιώθουμε σαν είδος προς εξαφάνιση”.

Χάρη, λοιπόν, σε έναν ηθοποιό-χορευτή, σε μια καλοφτιαγμένη κούκλα και στα ειδικά εφέ, το ντόντο ζωντανεύει ξανά και κλέβει με χάρη τις καρδιές των θεατών. Απέναντί του στέκεται προστατευτικά η Σμαράγδα Καρύδη. η οποία, στο πλευρό του εξαιρετικού Άκη Σακελλαρίου και της υπέροχης Νατάσας Εξηνταβελώνη (που υποδύονται  σύζυγο και κόρη, αντίστοιχα) και περιστοιχισμένη από ένα εκλεκτό καστ (Νίκος Γκέλια, Άγγελος Παπαδημητρίου, Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου, Τζεφ Μοντάνα, Αχμάντ Κοντάρ), αποδεικνύει ότι βρίσκεται σε μια κορυφαία στιγμή της καλλιτεχνικής διαδρομής της. Η ερμηνεία της είναι διακριτικά δραματική, μεστή, βαθιά εσωτερική- με μία λέξη, συγκλονιστική.

“Μέσα από τη συνεργασία μας κατάλαβα ότι η Σμαράγδα δεν είναι απλώς μια καλή ηθοποιός. Είναι μια μεγάλη ηθοποιός”, τονίζει ο Πάνος Κούτρας. “Έχει εξαιρετικό απόθεμα και το καταπληκτικό είναι πως είναι πάρα πολύ κινηματογραφική, πράγμα σπάνιο στην Ελλάδα. Ήταν λες και γεννήθηκε σε κινηματογραφικό πλατό!”.

Πολύ μακριά από την πολυαγαπημένη Ντάλια του “Παρά Πέντε”, η Μαριέλλα του “Dodo” είναι μια μητέρα που ετοιμάζει τη μοναχοκόρη της για έναν γάμο συμφέροντος-γιατί η οικογένεια έχει, στην πραγματικότητα, καταστραφεί. Μια σύζυγος που ξέρει ότι κοιμάται επάνω σε θαμμένα μυστικά. Μια πρώην σταρ, η οποία απέχει πολύ από την απατηλή λάμψη των ΄90’ς. Είναι σεμνή, προσγειωμένη, συμπονετική και αδιόρατα θλιμμένη. Στο πρόσωπο της Μαριέλλας συμπυκνώνεται, με υποδόρια αλλά απολύτως ορατή μελαγχολία,  η ματαίωση μιας ολόκληρης γενιάς.

Πράγματι, ένα από τα  θέματα που θίγει το “Dodo” είναι η απότομη ενηλικίωση των σημερινών μεσήλικων. “Μια ενηλικίωση που ήρθε λίγο βίαια”, λέει η Σμαράγδα στο “Real.gr”. “Θα μου πεις, πάντα βίαια έρχεται αυτή η φάση, απλώς αυτούς τους βρίσκει σε πολύ κακή στιγμή. Όμως, τα λεφτά και η κοινωνική σου θέση είναι έξω από σένα. Δεν είσαι εσύ. Και όταν τα χάνεις, δεν είσαι τίποτα. Όλοι οι χαρακτήρες της ταινίας είναι, κατά κάποιον τρόπο, ξένοι”, συνεχίζει. “Εγώ, μέσα από αυτήν την ηρωίδα που τίποτα δεν της ανήκει, αισθάνθηκα σαν πρόσφυγας. Όλη η οικογένεια της ταινίας είμαστε μετανάστες στο ίδιο μας το σπίτι”. 

“Κάθε χαρακτήρας ξεχωριστά, όπως και ολόκληρη η κοινωνία μας, βρίσκονται σε μια κομβική στιγμή. Και τώρα, χτυπάει ένα καμπανάκι”, εξηγεί ο Πάνος. “Προσπάθησα το “Dodo” να  αφορά πολλούς, με άλλον τρόπο τον καθένα, γι΄ αυτό και έχει διευρυμένο φάσμα, ηλικιών, φυλών και φύλων. Αυτός είναι, άλλωστε, ο κόσμος μου. Βέβαια, ήταν η πιο δύσκολη ταινία που έχω γυρίσει ποτέ, όχι μόνο λόγω του θέματος και του πολυπληθούς καστ, αλλά και εξαιτίας της πανδημίας. Ενώ τη φτιάχναμε, αρρώστησα από covid τέσσερις φορές!”

Παρόλο που το θέμα μας είναι το “Dodo”, δεν μπορώ να μην  τον ρωτήσω για τον σάλο που δημιουργήθηκε με το ανέβασμα της “Στρέλλας” του στη λυρική. “Ελπίζω να γίνει κάποια στιγμή , με τον έναν ή τον άλλον τρόπο”, απαντά λιτά. Η θρυλική εκείνη ταινία είχε ταξιδέψει στο Βερολίνο, ενώ άλλες, όπως το “Ξενία” και το “Dodo”, έκαναν πρεμιέρα στις Κάννες. “Έχω βρεθεί και ως κριτής στο φεστιβάλ Καννών”, λέει ο Πάνος Κούτρας, “όμως όταν έχεις πρεμιέρα εκεί, έχεις πολύ μεγάλο άγχος. Ευτυχώς, το “Dodo” είχε καλή αποδοχή και, στην πλειοψηφία, πολύ καλές κριτικές από τον ξένο τύπο”.

Για τη Σμαράγδα ήταν η πρώτη φορά στην πασίγνωστη φεστιβαλική πόλη. “Όπως έχω ξαναπεί, κόντεψα να το χάσω το κόκκινο χαλί και ο Κούτρας ωρυόταν!”, λέει γελώντας. “Οι Κάννες ήταν φοβερά ωραία εμπειρία για μένα, όχι μόνο λόγω του γκλάμουρ, αλλά και επειδή συναντηθήκαμε  όλοι ξανά και είδαμε, για πρώτη φορά, την ταινία ολοκληρωμένη. Και χαρήκαμε πραγματικά. Γελάσαμε και συγκινηθήκαμε. Θυμάμαι ότι είχαμε καθίσει δίπλα- δίπλα με τη Νατάσα και… κλαίγαμε!”