Ασφαλώς και κανένας δεν έχει ξεχάσει την όχι πολύ μακρινή εποχή κατά την οποία το κόμμα του πράσινου ήλιου ψυχορραγούσε, αγωνιώντας -με μονοψήφια δημοσκοπικά ποσοστά- να κρατήσει το κεφάλι έξω από το νερό. Ενώ η αδυναμία του -χωρίς εκλογική δυναμική κόμματος εξουσίας- να προβάλ(λ)ει πραγματισμό κόμματος εξουσίας στα διάφορα κοινωνικά, διεθνοπολιτικά και δημοσιονομικά ζητήματα ήταν επίσης εμφανής και καταλυτική. Ουσιαστικά, έδειχνε να στερείται λόγου ύπαρξης.
