Όταν, τη μακρινή δεκαετία του ΄90, ο Πάνος Παπαχατζής ξεκινούσε τη διαδρομή του στο ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο ως παραγωγός, με το όνειρο να ξαναχτίσει, μαζί με τους συνεργάτες του, την εγχώρια “βιομηχανία” του σινεμά, δεν φανταζόταν ότι μια μέρα θα μετρούσε περισσότερες από εξήντα ταινίες και σίριαλ και ότι, ως ιδρυτής της εταιρίας “Αργοναύτες”, θα συν-υπέγραφε τη μεγαλύτερη ξένη παραγωγή που έχει γυριστεί ποτέ στη χώρα μας.

Το “House of David” είναι μια ιστορική μίνι σειρά της Amazon, με παραγωγούς την αμερικανική “Wonder Project” και την καναδέζικη “Nomadic Pictures”, σε συνεργασία με τους “Αργοναύτες”. Γυρίστηκε εξ ολοκλήρου στην Ελλάδα, όπως συνέβη και με την ταινία επιστημονικής φαντασίας “Εγκλήματα του μέλλοντος” του κορυφαίου σκηνοθέτη Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ (2022), με πρωταγωνιστές τoυς Βίγκο Μόρτενσεν, Λεά Σειντού και Κρίστεν Στιούαρτ -ένα ακόμα εντυπωσιακό project των “Αργοναυτών”).  

Πάνος Παπαχατζής: Το House of David” αφηγείται την ιστορία του Δαβίδ που έγινε ο βασιλιάς του Ισραήλ. Η προβολή της πρώτης σεζόν ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2025 στο Prime Video της Amazon και πήγε πολύ καλά παγκοσμίως. Πρόσφατα τελειώσαμε τα γυρίσματα της δεύτερης σεζόν. Ο προϋπολογισμός έφτασε στα 80 εκατομμύρια, με γυρίσματα στο Μαρκόπουλο, στην Ανάβυσσο, στην Πελοπόννησο και αλλού. Κατασκευάσαμε ολόκληρα χωριά της βιβλικής εποχής, στάνες με πάρα πολλά ζώα, παλάτια…Αν ερχόταν κανείς στα γυρίσματα, θα έβλεπε 100 νταλίκες! Υπήρχαν τροχόσπιτα για τον κάθε ηθοποιό. Ήταν μια τεράστια υποδομή, που δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από σειρές σαν το “Game of Thrones”, για παράδειγμα. 

Real.gr: Τι έγιναν όλα αυτά τα εντυπωσιακά σκηνικά;

ΠΠ: Τα ντεκόρ, τα παλάτια και το χωριό που φτιάξαμε στην Παιανία θα τα κρατήσουμε μέχρι τον Δεκέμβριο, όταν θα ξέρουμε αν θα πάρουμε την έγκριση και για τρίτη σεζόν. Το σημαντικότερο, όμως, στο “House of David” είναι ότι έχουμε ένα συνεργείο 500 ατόμων. Και από αυτό, το 90% είναι Έλληνες και, μάλιστα, σε νευραλγικές θέσεις. Η ενδυματολόγος Μαγιού Τρικεριώτη, ο καλλιτεχνικός διευθυντής Δημήτρης Ζιάκας, ο διευθυντής φωτογραφίας Σίμος Σαρκετζής.

Real.gr: Θα γινόταν αυτό σε παλαιότερες εποχές;  

ΠΠ: Όχι, οι ξένοι θα έφερναν τους δικούς τους ανθρώπους.  Οι δικοί μας ήταν και είναι σαφώς ισάξιοι, ήταν όμως θέμα εμπιστοσύνης. Τους είπαμε, λοιπόν, ότι μπορούμε να τους παρέχουμε πάρα πολύ καλούς επαγγελματίες συνεργάτες, έγιναν συνεντεύξεις και οι σκηνοθέτες εμπιστεύθηκαν τις προτάσεις μας και αποφάσισαν να συνεργαστούν μαζί μας.

Real.gr: Ως παραγωγός, έμαθες κάτι καινούριο από αυτή τη συνεργασία;

ΠΠ: Σαφώς μαθαίνεις πράγματα, όση εμπειρία και αν έχεις. Ας πούμε, χρησιμοποιήσαμε οθόνες led μέσα στο στούντιο και αυτό ήταν μια καινούρια εμπειρία στην Ελλάδα. Όμως, μαθαίνουμε και από τις ελληνικές παραγωγές, όχι μόνο από τις ξένες. Η τεχνολογία προχωρά διαρκώς.

Real.gr: Ένα πολυαναμενόμενο ελληνικό πρότζεκτ σας είναι η νέα ταινία του Γιάννη Οικονομίδη, “Σπασμένη φλέβα”.  Πότε την περιμένουμε;

ΠΠ: Βγαίνει στις αίθουσες στις 27 Νοεμβρίου, σε διανομή Tanweer. Έχω κάνει όλες τις ταινίες του Οικονομίδη, εκτός από το “Σπιρτόκουτο”, την πρώτη του. Θα έλεγα ότι η “Σπασμένη Φλέβα” είναι η καλύτερή του δουλειά μέχρι τώρα. Ο Βασίλης Μπισμπίκης έχει δώσει μια απίστευτη ερμηνεία! Ο  χαρακτήρας του στην ταινία κυριολεκτικά σχοινοβατεί, δεν ξέρεις αν τον συμπαθείς ή τον μισείς.

Real.gr: Ποια είναι η ιστορία του ήρωα;

ΠΠ: Είναι ένας επιχειρηματίας που τα έχει κάνει μαντάρα στη ζωή του. Έχει δανειστεί, έβαλε υποθήκη το σπίτι της κόρης του και τώρα ψάχνει τρόπο να το γλιτώσει. Και ο τρόπος που βρίσκει δημιουργεί, δυστυχώς, ακόμα περισσότερα προβλήματα. Μαζί με τον Μπισμπίκη παίζουν η Μπέτυ Αρβανίτη, η Μαρία Κεχαγιόγλου, η Κλέλια Ρένεση, ο Στάθης Σταμουλακάτος και πολλοί άλλοι καλοί ηθοποιοί. Συμμετέχει και ο Λεξ, με τραγούδι ειδικά γραμμένο για τη “Σπασμένη Φλέβα”. Γενικώς, είμαστε πάρα πολύ ενθουσιώδεις με την ταινία. Όποιος τη βλέπει, τι να πω, εντυπωσιάζεται!  

Real.gr: Ο Γιάννης Οικονομίδης με δύο λόγια; 

ΠΠ:  Δεν είναι εύκολο να περιγράψεις τον Γιάννη (γελάει). Καταρχάς, είναι καλλιτέχνης. Ένα άτομο πολύ σκεπτόμενο, πολύ έξυπνο, με δική του κοσμοθεωρία, που ξέρει πάρα πολύ καλά τι κάνει. Μετά από τόσες δουλειές μαζί, έχουμε πολύ καλή σχέση, είμαστε φίλοι. Θα έλεγα ότι είναι από τους λίγους σκηνοθέτες που ενώ φαίνεται ότι δεν ακούει, ακούει πάρα πολύ. Ο προηγούμενος διευθυντής του φεστιβάλ Βερολίνου, Ντίτερ Κόσλικ, είχε πει για εκείνον ότι με το “Σπιρτόκουτο” ξεκίνησε το weird cinema στην Ελλάδα. Μετά εμφανίστηκε ο Γιώργος (σσ. Λάνθιμος).

Real.gr: Το “Λάθος”, που βασίζεται στο βιβλίο του Αντώνη Σαμαράκη, πότε θα το δούμε;

ΠΠ: Όπου νά ‘ναι τελειώνει η ταινία. Τη σκηνοθετεί ο Θεόφιλος Παπαστυλιανός και έχει γυριστεί στα αγγλικά, με πρωταγωνιστές τους Άγγλους Άρθουρ Μακμπέιν και Ντέιβιντ Ντόσον. Εξαιρετικοί! Θα βγει το 2026, θέλουμε πρώτα να δούμε σε ποια ξένα φεστιβάλ θα πάει. Έχουμε μεγάλες προσδοκίες για το “Λάθος”. Πιστεύω ότι θα κάνει αίσθηση και το εικαστικό κομμάτι, όπου μεγάλο ρόλο παίζει η απίθανη φωτογραφία του Θοδωρή Ζαχαράκη και η καλλιτεχνική διεύθυνση του Μιχάλη  Σαμιώτη.

Real.gr: Πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα από την εποχή που ξεκίνησες;  

ΠΠ: Ξεκίνησα να κάνω παραγωγές τη δεκαετία του ΄90. Τη δεκαετία του ΄80 οι περισσότεροι σκηνοθέτες έκαναν οι ίδιοι και την παραγωγή, όμως ο δικός μας στόχος τότε ήταν να ξαναδημιουργήσουμε παραγωγούς στην Ελλάδα, να ξαναφτιάξουμε, κατά κάποιον τρόπο, τη “βιομηχανία” που είχαμε τη δεκαετία του ΄60, με καινούριους όρους. Οι συνεργασίες μου ήταν κυρίως με πρωτοεμφανιζόμενους σκηνοθέτες. Ήταν νέοι, όπως ήμουν κι εγώ, και ήθελα να βγούνε μπροστά. Συνεργάστηκα με τον Σωτήρη Γκορίτσα, τον  Αντώνη Κόκκινο, τη Φωτεινή Σισκοπούλου, την Όλγα Μαλέα… Η “Κλειστή στροφή” του Νίκου Γραμματικού ήταν η πρώτη μου ταινία. Τη χρηματοδότησα μαζί με άλλους συνεργάτες- δουλεύαμε σε άλλες δουλειές και τα χρήματα τα ρίξαμε στην ταινία!  Κι αφού πήγαμε στο φεστιβάλ Βερολίνου με την ταινία εκείνη, το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου έδωσε κι αυτό κάποια χρήματα. Αυτό ήταν το μοντέλο στο οποίο στηρίχτηκε το πρόγραμμα “Νέα Ματιά” του ΕΚΚ για τους νέους σκηνοθέτες, με τους οποίους το τοπίο άλλαξε σιγά-σιγά. Παλαιότερα είχαμε το σινεμά του auter,  ένα σινεμά πιο προσωπικό. Αρκετοί δημιουργοί δεν ενδιαφέρονταν τόσο για τα εισιτήρια ή για την αποδοχή του κόσμου, τους ενδιέφερε κυρίως να πουν αυτό που ήθελαν. Συνήθως σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός ήταν το ίδιο πρόσωπο, το οποίο ήταν μια, κατά κάποιον τρόπο, στρέβλωση. Εμείς, μετά το ΄90, φέραμε την αλλαγή και διαχωρίστηκαν κάπως οι ρόλοι. Τις περισσότερες φορές καταλήγαμε σε επιτυχίες. 

Real.gr: Ήσουν, επίσης, ο πρώτος που έφερε τις δημόσιες σχέσεις, την επικοινωνία δηλαδή, στις ταινίες;

ΠΠ: (χαμογελάει). Ακριβώς. Μετά την “Κλειστή Στροφή” κάναμε τη δεύτερη ταινία του Γραμματικού, την “Εποχή των δολοφόνων”. Είχαμε λαμπερό καστ, Μπέτυ Λιβανού, Μηνάς Χατζησάββας, Άκης Σακελλαρίου, είχαμε τις “Τρύπες” με τον Αγγελάκα, είχαμε ελικόπτερα, είχαμε μηχανές, ήταν μια περιπέτεια, λίγο υπερπαραγωγή για τα τότε δεδομένα. Και πιστεύαμε ότι θα κάναμε εισιτήρια. Αλλά όχι! Και κατάλαβα ότι έλειπε η προώθηση της ταινίας. Δεν την διαφημίσαμε καθόλου! Στο επόμενο βήμα μας, λοιπόν, βλέποντας την αποδοχή που είχε το “Τέλος Εποχής” του Κόκκινου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, όπου επί 10 λεπτά ο κόσμος χειροκροτούσε όρθιος (κάτι που δεν είχαμε ξαναζήσει ποτέ), είπαμε να  κάνουμε κανονική προώθηση και διαφήμιση της ταινίας αυτής. Και έσκισε εισπρακτικά! Αυτό ήταν. Καταλάβαμε το μεγάλο μυστικό! (γελάει) Οι ξένοι το έκαναν κατά κόρον αυτό, εμείς δεν το είχαμε καταλάβει! 

Real.gr: Με τα σημερινά δεδομένα, μπορεί ένας παραγωγός να διαλέγει τα πρότζεκτ με οδηγό την καρδιά;

ΠΠ: Κάποτε διάλεγα τις ταινίες περισσότερο με το συναίσθημα. Έβλεπα κυρίως την καλλιτεχνική πλευρά και όχι την οικονομική. Το επιχειρηματικό κομμάτι το άφηνα στην  άκρη, το οποίο ήταν μεγάλο λάθος γιατί παραλίγο να καταστραφώ! Έχασα την περιουσία που μου είχαν αφήσει οι γονείς μου και κινδύνευσα να πάω φυλακή. Κατάφερα, ευτυχώς, να ανατρέψω την κατάσταση, επειδή το ήθελα πολύ. Μπορεί να πέσεις, αλλά έχει σημασία να ξανασηκωθείς. Πρέπει να ξανασηκωθείς.

Real.gr: Τι σε βοήθησε να σταθείς ξανά όρθιος; 

ΠΠ: Η αγάπη μου για το σινεμά. Το σινεμά είναι η ζωή μου. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να κάνω κάτι άλλο. Παρότι έχω εργαστεί, από μικρό παιδί, σε διάφορες δουλειές, από τη μέρα που ασχολήθηκα με το σινεμά τελείωσε, αυτό ήταν. Δεν είναι δουλειά για μένα το σινεμά, είναι τρόπος ζωής. 

Real.gr:  Ποια χρονιά θυμάσαι με ξεχωριστή ικανοποίηση;

ΠΠ: Η πολύ μεγάλη επιτυχία ήρθε το 2006. Μια πολύ σημαντική χρονιά για μένα, είχα ιδρύσει τους “Αργοναύτες” και ήρθε η “Ψυχή στο Στόμα” του Οικονομίδη, που πήγε στο Φεστιβάλ Κανών. Και μετά είχαμε και τρεις μεγάλες εισπρακτικές επιτυχίες, το “Πέντε λεπτά ακόμα” με τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο, το “Straight Story” με τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη και τον Χρήστο Χατζηπαναγιώτη (πολύ προχωρημένη κωμωδία για την εποχή της) και το “Μια μέλισσα τον Αύγουστο” με τους Θοδωρή Αθερίδη και Σμαράγδα Καρύδη.  

Real.gr: Πρόσφατες ταινίες σας που ακούστηκαν, αγαπήθηκαν, ταξίδεψαν, βραβεύτηκαν ήταν ο “Ράφτης”, η “Μπαλάντα της Τρύπιας καρδιάς”, το “Πίσω από τις θημωνιές”, τα καταπληκτικά μικρού μήκους του Θανάση Νεοφώτιστου “Λεωφόρος Πατησίων” και “Airhostess-737”… Πώς επιλέγεις με ποιο σενάριο θα ασχοληθείς ως παραγωγός;

ΠΠ: Το θέμα του πρέπει να μου αρέσει και, επίσης, να αφορά πολύ κόσμο. 

Real.gr: Ο πρωταγωνιστής παίζει ρόλο στην επιτυχία μιας ταινίας;

ΠΠ: Ναι, αλλά εξαρτάται. Σε κάποιες περιπτώσεις έχεις μια πάρα πολύ δυνατή ταινία που βασίζεται ολόκληρη στο στόρι και στη σκηνοθεσία. Υπάρχουν, όμως, πολλά πρότζεκτ στα οποία χρειάζεται να έχεις γνωστά ονόματα. Γιατί ο κόσμος το ακολουθεί το σταρ σίστεμ. Βέβαια, παλιά ήταν πολύ πιο ισχυρό, είχες τη Βουγιουκλάκη, την Καρέζη, τον Κούρκουλο… Σήμερα, ούτε το Χολυγουντ έχει σύγχρονο σταρ σίστεμ ακριβώς. Πάντως, και τώρα υπάρχουν ηθοποιοί που ο κόσμος αγαπάει και ακολουθεί. 

Real.gr: Αλήθεια, ποιος σταρ σου έχει κάνει μεγαλύτερη εντύπωση;

 ΠΠ: Ο Ντέιβιντ Κρονεμπεργκ. Εξαιρετικός άνθρωπος και συνεργάτης. Και ο Βίγκο Μόρτενσεν. Πολύ ωραίος τύπος. Χρόνια ονειρευόμουν να συνεργαστώ μαζί του και συνέβη!  

Real.gr: Πόσο έλεγχο ασκείς την εποχή που γυρίζεται η ταινία;

ΠΠ: Ελέγχω μόνο να μην υπερβούμε το κόστος. Κατά τα άλλα, αφήνω τον σκηνοθέτη να κάνει τη δουλειά του. Στο δημιουργικό κομμάτι είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει. Δεν πάω ούτε καν στα γυρίσματα, μόνο για 5 λεπτά ίσως, να πω ένα “γεια” στο συνεργείο και να τους πάω γλυκά. Αυτό το έχω μάθει από τους παλιούς. Είναι λάθος να αισθάνεται ο σκηνοθέτης ότι έχει κάποιον πάνω από το κεφάλι του. Στο πλατό πρέπει να είναι ελεύθερος.

Real.gr: Οι “Αργοναύτες” δραστηριοποιούνται έντονα και στη μικρή οθόνη. Πρόσφατη επιτυχία σας ήταν το “Έχω παιδιά” του Λάμπρου Φισφή. Τι ετοιμάζετε τώρα;

ΠΠ:  Ετοιμάζουμε την κωμωδία μυστηρίου “Γιατί ρε πατέρα” για τον ΑΝΤ1, μια πολύ σύγχρονη και νεανική σειρά που νομίζω θα κάνει αίσθηση. Επίσης, το “Από ήλιο σε ήλιο” για την ΕΡΤ, μια ερωτική ιστορία με φόντο τις απεργίες στα μεταλλεία της Σερίφου τον περασμένο αιώνα. 

Real.gr: Και ακόμα, το πολυαναμενόμενο “Porto Leone”, που θα παιχτεί στον Alpha από Σεπτέμβριο.

ΠΠ: Εμπνευστήκαμε από τα  “Κόκκινα φανάρια”, όσον αφορά το πλαίσιο. Η ιστορία διαδραματίζεται στον Πειραιά και στην Τρούμπα των ΄60’ς, όμως είναι πρωτότυπη. Αφορά τη διαμάχη μιας οικογένειας εφοπλιστών και μιας οικογένειας της νύχτας και στην πορεία βγαίνουν μπροστά και συγκρούονται δύο γυναίκες! Αυτό που έχει σημασία, πάντως, είναι να μην κάνουμε μόνο δραματικές σειρές. Έχουμε ανάγκη και να γελάσουμε, να περάσουμε ευχάριστα. Όμως, και μέσα από τις δραματικές σειρές είναι σημαντικό να αναδείξουμε όχι μόνο το κακό, αλλά και το καλό. Το χρειαζόμαστε. Το καλό πρέπει να υπάρχει στη ζωή μας.