Ο Μάικλ Φελπς, ο κορυφαίος Αμερικανός κολυμβητής, ο οποίος έχει κατακτήσει τα περισσότερα από κάθε άλλον μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες, 28 συνολικά (23 χρυσά, τρία ασημένια και δύο χάλκινα) από την Αθήνα το 2004, μέχρι το Ρίο ντε Τζανέιρο (2016), συγκλόνισε μιλώντας για τα προβλήματα ψυχική υγείας που αντιμετώπισε στη διάρκεια της αθλητικής καριέρας του, τονίζοντας πως έφθασε μέχρι τη σκέψη της αυτοκτονίας.
Συγκεκριμένα ο πρώην κολυμβητής ήταν το κεντρικό πρόσωπο στο Παγκόσμιο Επιχειρηματικό Φόρουμ #WOBI, που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη (15/11) στη Μαδρίτη και στο περιθώριο των εργασιών αναφέρθηκε στους… «δαίμονές» του.
A day of learning at SDA Bocconi with #WOBI: Prof. Dino Ruta interviews Michael Phelps on purpose, resilience, and excellence. This event celebrated Phelps's journey and our commitment to understanding leadership and success. Join us in reliving this inspiring day! #SDABocconipic.twitter.com/hStUWn27an
— SDA Bocconi (@sdabocconi) November 16, 2023
«Όταν ήμουν παιδί έκανα προπονήσεις με αθλητές κατά οκτώ χρόνια μεγαλύτερους από εμένα. Ήταν περίεργο, αλλά μου άρεσε να το κάνω. Πάντα μου άρεσε η κολύμβηση, αν και αυτό είναι ένα πολύ μοναχικό άθλημα. Δεν μπορούσαμε να μιλήσουμε μεταξύ μας αν και δεν μου αρέσει να χρησιμοποιώ τις λέξεις “δεν μπορώ”», είπε ο Φελπς, με τα προβλήματα με την κατάθλιψη να εμφανίζονται για πρώτη φορά το 2004, σε ηλικία 19 ετών.
Ο Φελπς θυμάται: «Εκείνη τη χρονιά είχα ήδη εποχική κατάθλιψη. Μετά, το 2014, είχα τη δεύτερη κατάθλιψη. Δεν ήθελα να ζήσω. Δεν έτρωγα, δεν έπινα, πήγα σε κέντρο αποθεραπείας.
Πάλευα για τη ζωή μου περισσότερο από όσο μπορούσαν να φανταστούν οι άνθρωποι. Σκέφτηκα επίσης την αυτοκτονία και θέλω να βοηθήσω αυτούς τους ανθρώπους. Υπάρχει φως στο τέλος του τούνελ. Η συζήτηση για αυτά τα θέματα έσωσε τη ζωή μου.
Θέλω να κάνω ό,τι μπορώ για να βοηθήσω τους ανθρώπους που περνούν δύσκολα. Θέλω να υπενθυμίσω στους ανθρώπους ότι δεν είναι μόνοι. Το κίνητρό μου εκτός αγώνων είναι ακόμα πιο δυνατό από ό,τι όταν κολυμπούσα».
Μάλιστα, ο Φελπς θέλει να πιστεύει ότι θα τον θυμούνται περισσότερο για τα μηνύματα που στέλνει, παρά για τις επιτυχίες του μέσα στις πισίνες: «Νομίζω ότι θα με θυμούνται για την πορεία μου μετά τον αθλητισμό, παρά για τα μετάλλια, τα οποία είναι απίστευτα, αλλά η ουσία δεν είναι αυτά. Θέλω να βοηθήσω ανθρώπους που περνούν δύσκολα. Θέλω να σώσω ζωές. Στον κόσμο του αθλητισμού υπήρξαν πολλοί που αμφισβήτησαν τα πάντα, τους στόχους μου. Αλλά στην πραγματικότητα ήταν κάτι που ήταν διαχειρίσιμο.
Ο κόσμος πίστευε ότι το να κερδίσω ένα χρυσό μετάλλιο ήταν αδύνατο και κέρδισα 28. Θέλω να μάθω στα παιδιά ότι ανεξάρτητα από το τι επιδιώκουν, είναι πάντα δυνατό να το πετύχουν. Δεν μπορούμε να πετάξουμε, αλλά μπορούμε να κάνουμε οτιδήποτε άλλο. Ας μην φοβόμαστε να επιδιώξουμε τους στόχους ή τους στόχους μας».
