H Ρουθ Πέιν ανάρτησε ένα συγκινητικό post στο Instagram περιγράφοντας την ιδιαίτερη σχέση που είχαν. Όπως ανέφερε, ο Λίαμ έφυγε από το σπίτι νέος για να κυνηγήσει τα όνειρά του, κάτι που την ώθησε να μάθει να οδηγεί για να μπορεί να τον βλέπει. Επίσης, αναφέρθηκε και στο φυσικό ταλέντο του Λίαμ στη μουσική αλλά και ότι τον θαύμαζε για τη δουλειά του.
Πιο αναλυτικά, έγραψε: «Ο Λίαμ είναι ο καλύτερός μου φίλος, κανείς δεν μπορούσε ποτέ να με κάνει να γελάσω τόσο όσο αυτός. Οι μιμήσεις του πάντα με έκαναν να λυγίζω από τα γέλια και του άρεσε να βλέπει πόσο πολύ μπορούσε να με κάνει να γελάσω.
Μετακόμισε όταν ήταν 17 για να κυνηγήσει τα όνειρά του και αυτό με ανάγκασε τελικά να περάσω τις εξετάσεις οδήγησης κατά τη διάρκεια των ζωντανών εμφανίσεων του X Factor, γιατί δεν άντεχα στην ιδέα να μην μπορώ να πάω να τον δω. Συνήθιζα να οδηγώ τακτικά για να πιούμε τσάι μαζί του μετά τη δουλειά, μόνο για να καθίσουμε παρέα. Ένα μήνα, το ξενοδοχείο ήταν ακριβώς δίπλα σε ένα Wagamama, και ορκίζομαι ότι έτρωγε εκεί πρωί, μεσημέρι και βράδυ!
Μου άρεσε να τον παίρνω από τη δουλειά όταν όλα ξεκίνησαν, ειδικά μετά από συναυλίες, και να φεύγουμε γρήγορα από τους χώρους ή τις εμφανίσεις. Ο Λίαμ έβαζε το τηλέφωνό του για να μου δείξει τα νέα τραγούδια για τα άλμπουμ. Ο Λίαμ λάτρευε τους Οne Direction, λάτρευε τους “αδελφούς” του και μιλούσαμε τόσο πολύ γι' αυτό. Έβαζε το ένα τραγούδι μετά το άλλο, που είχαν ηχογραφηθεί αλλά δεν είχαν χρησιμοποιηθεί, και καθόμασταν ακούγοντας μια μικρή συναυλία των Οne Direction.
Ο Λίαμ ήξερε ότι μπορούσε να με καλέσει οποιαδήποτε στιγμή, οποιαδήποτε μέρα, και θα απαντούσα ή θα πήγαινα να τον πάρω αν χρειαζόταν απλά να έρθει σπίτι. Οι κλήσεις μας συχνά κατέληγαν να γελάω με τις ιδέες του και την επόμενη περιπέτειά του, συζητώντας τα σχέδιά του και δουλεύοντας πάνω στα προβλήματά του, αλλά πάντα τελείωναν με «σ’ αγαπώ, μου λείπεις», «σ’ αγαπώ, μου λείπεις κι εσύ».
Ο Λίαμ γεννήθηκε με τη μουσική στο αίμα του, ήταν ξεκάθαρο από πολύ μικρή ηλικία ότι είχε αυτή την ποιότητα που θα τον έκανε σταρ. Μπορούσα να τον ακούω να τραγουδάει όλη μέρα, που είναι καλό, γιατί ποτέ δεν σταματούσε! Δεν θα βαρεθώ ποτέ την έκφρασή του όταν μου έδειχνε καινούργια τραγούδια. “Άκου δυνατά”, έλεγε και χαμογελούσε περήφανος για τη δουλειά του.
Κρατούσα σημειώσεις στο τηλέφωνό μου με «πράγματα να πω στον Λίαμ», ώστε αν έλειπε για δουλειά για κάποιο διάστημα, να ξέρω για τι πρέπει να τον ενημερώσω. Υποθέτω ότι τώρα είναι η ώρα να του τα πω».
